سال گذشته در مطلب «بنویسید تا موفق‌تر باشید! (+ برخی اتفاقات جالب مرتبط با آفتابگردان)» به برخی اتفاقات جالب که به واسطه آفتابگردان رخ داده اشاره کردم. امروز هم اتفاق جالبی افتاد که اشکم را درآورد... امروز نماز ظهر رفته بودم مسجد، بعد از مسجد گفتم بروم فلان عکاسی، بگویم از آن عکس پرسنلی قدیمی چند تا دیگر چاپ کند که بدهم به دانشگاه... روبروی مسجد، عکاسی یکی از دوستان قدیمی (که هم‌سن و هم‌محله‌ای و هم‌کلاسی بودیم) قرار داشت. با اینکه تمایل ندارم با آشنایان و دوستان مراودات مالی داشته باشم اما نهایتاً گفتم آن عکاسی قدیمی دور است، بگذار بروم همین دوستمان، هم بعد از سال‌ها یک سلام و علیک کنم و هم یک عکس جدید بگیرم. خلاصه، وارد شدم... مغازه پر از دستگاه‌های جدید و غول‌پیکر... آن دوست قدیمی کلی تحویل‌مان گرفت و عکس را گرفت و گپی زدیم و...... (ادامه)

چند روز پیش مسیحا (خواهرزاده‌ی ۵ ساله) از پارک آمد و یک کاج هم دستش بود. گفت: دایی! بیا با این یه چیز درست کنیم! این، تکیه کلام و البته ترفند او شده! او می‌داند که هر وقت هر چیزی را بیاورد در اتاق من و بگوید «بیا با این یه چیزی درست کنیم» از بس عاشق ایجاد چیزهای جدید هستم، کارم را تعطیل می‌کنم و می‌نشینم با او یک چیز جدید ایجاد می‌کنیم... دلم می‌خواهد به او یاد بدهم که از یک برگه کاغذ ساده هم می‌شود یک شاهکار خلق کرد. و اگر به جنبه مادی آن نگاه کنیم، اگر کسی اهل «فکر کردن» باشد می‌تواند با همان یک برگه کاغذ خروارها تومان کسب درآمد کند. (اصلاً من می‌خواستم یک مسابقه راه‌اندازی کنم که در آن به هر شرکت‌کننده یک برگه کاغذ بدهیم. هر کس بتواند بیشترین درآمد را از طریق آن یک برگه کاغذ داشته باشد، برنده مسابقه باشد... پ... (ادامه)

تقریباً ۳ سال از روزی که در این مطلب اعلام کردم که خطاطی را به صورت خودآموز و بدون استاد از سر می‌گیرم، گذشته است. در این مدت، تقریباً هر روز، سحرها بعد از نماز صبح حدود نیم ساعت از روی سرمشق‌های استاد امیرخانی مشق نوشتم و تمرین کردم. هر چند ده سال دیگر کار دارد تا آن چیزی بشوم که می‌پسندم (و البته من هیچ وقت عجله نداشته‌ام) اما به هر حال، در این سه سال از نگاه خودم پیشرفت خوبی داشتم و حالا کم‌کم باید آن هنر را کاربردی کرد... یکی از کاربردهایی که در این مدت به ذهنم رسید، تولید کارت‌پستال‌های کوچک برای هدیه به اطرافیان و یا جایزه به دانشجویان به ازای پیشرفت در کلاس است. بنابراین دست‌به‌کار شدم و روی کاغذهای کوچک جملات زیبا و ارزشمندی را نوشتم و آن‌ها را روی کاغذهای قرمز یا مقواهای سیاه چسباندم و به این شکل درآوردم:   خیلی جالب ... (ادامه)

شخصاً معتقدم اگر کسی بگوید «کار نیست» اولاً دروغ بزرگی گفته و دروغ بزرگ‌ترین گناه کبیره است و ثانیاً خواسته ناتوانی خود را گردن دیگران بیندازد! او یک راحت‌طلب است که حتی حوصله فکر کردن را هم ندارد! جمله درست این است: «من هنر کاریابی و کسب درآمد را بلد نیستم!» اگر انسان قبول کند که مشکل از خودش است، نیمی از راهِ رفعِ مشکل را رفته... *** فکر می‌کنم یکی از بزرگ‌ترین خدماتی که شما می‌توانید به جامعه ارائه کنید، جور کردن کار برای افرادی است که دنبال کار هستند و یا حداقل ارائه پیشنهاداتی که ذهن آن‌ها را آماده کاریابی و کارآفرینی کند. *** چند روز پیش مادرمان چند فلفل رنگی و قارچ و... خریده بود که ترشی درست کند. چون می‌دانند من (با اینکه فعلاً عکاس حرفه‌ای نیستم اما) عاشق عکاسی از نعمت‌های خدا هستم، هر کس هر سوژه‌ای پیدا می‌کند من را خبر می‌کند که عکس بگیرم! (مثلاً صحبت‌ها معمولاً اینطور است... (ادامه)

در مطلب قبل یعنی «چگونه می‌توان یک دیندار پولدار بود و ماند؟» یک مستند عالی درباره کارآفرینی قرار دادم. مستندهای شبکه مستند درباره موفق‌های ایران، بسیار بسیار جالب هستند و من از دست‌اندرکاران این شبکه و کسانی که چنین مستندهایی را می‌سازند، بی‌نهایت ممنونم. شما کار بزرگی انجام می‌دهید و تأثیر عظیمی ایجاد می‌کنید که شاید تا ابد این تأثیر از یک نسل به نسل دیگر منتقل شود. به طور مثال، چند وقت پیش مستند «پروفسور سمیعی» را دیدم و اشکم درآمد از این همه تلاش و نتیجه آن یعنی موفقیت. پیشنهاد می‌کنم حتماً این مستند را با حجم ۶۰۲ مگابایت (در شب‌ها که اینترنت رایگان است) دانلود کنید و ببینید: لینک دانلود مستند | صفحه‌ی اختصاصی مستند در سایت شبکه مستند   و اما مستند دیگری که چند وقت پیش پخش شد و بی‌نظیر بود، مستند «زیر درختان زیتون» بود؛ مستندی به کارگردانی محمدجواد رحیمی و تهیه‌کنندگی علی نظری ... (ادامه)