چند وقتی هست که سحرها دو سه صفحه از نهج البلاغه را میخوانم. با اینکه فعلاً فقط یک چهارم آنرا خواندهام اما از عظمت بیان امام علی (علیه السلام) آنقدر متعجب شدهام که بارها خودم را لعنت کردهام که چرا من به خودم اجازه میدادم پیش از این، به جای این کتاب انسانساز (بعد از قرآن)، کتاب دیگری را حتی نگاه کنم!؟ من نمیفهمم چرا اینقدر نهج البلاغه غریب است و حتی در محافل مذهبی ما چندان به مطالعه آن تشویق نمیشود!؟ باور کنید آنقدر جملات زیبا و عجیب انتخاب شده که انگار یک شاعر (هزاران برابر قویتر از حافظ) ساعتها فکر کرده تا جملات را کنار هم چیده و فراموش نکنیم که اینها خطبه است و امام، فیالبداهه بیان میکرده. یعنی آنقدر جملات زیباست که من چند وقت پیش وقتی ترجمه فارسی آنرا بلند میخواندم، یک نفر که نزدیک من بود گفت: کتاب شعر میخونی؟ به هر حال، میخواهم در ادامه آن مطلب «چند جملهای دربار... (ادامه)