اکنون که مینویسم، با اعصابی خرد از مجلس شب قدر در یکی از مساجد اصلی شهر میآیم. شب نوزدهم را در یک مسجد غریب گذراندم و انصافاً لذت بردم (همیشه مساجد و مجالس غریب را بیشتر میپسندم و معتقدم نظر خاصی به آن مجالس بیریا میشود) امشب گفتم برای تنوع بروم آن مسجد بزرگتر و شلوغتر...، اما ای کاش این اشتباه بزرگ را مرتکب نمیشدم! دلیل؟ در این مطلب سعی میکنم توضیح دهم: ۱- مجلس مذهبی نباید خسته کننده باشد! متأسفم که بگویم این روزها اکثر مجالس ما فقط برای دو نفر لذت بخش است: سخنران و مداح!!!هر دو به آرزویشان رسیدهاند و با دلی شاد راهی منزل میشوند! هر دو آرزوی داشتن یک بلندگوی خوب و یک سری مستمع بیصدا میکردند که به آن رسیدهاند! اما مردم مظلوم مانند برادر من ساعت ۳ نیمه شب می رسد خانه و میگوید: از اول تا آخر مراسم خواب بودم!! چقدر سخنران حرف زد! چقدر مداح روضه خواند!یا مثل امشب، سخنران محترم... (ادامه)