فرق سمینارهای اپل و مایکروسافت!

چند وقت پیش یکی از دوستان وبلاگستان یک پیشنهاد خیلی خوب به علاقه‌مندان به Presentation (ارائه مطلب) داد و آن، تماشای ویدئوی یکی از سمینارهایی بود که در آن، Garr Reynolds برای کارمندان گوگل نکات مهم مربوط به ارائه مطلب را تشریح می‌کرد. این سمینار، به مدت یک ساعت 15 دقیقه بود و آقای Garr از تجربیات خود و دیگران درباره‌ی ارائه مطلب می‌گفت.

اگر خط پرسرعت دارید، از طریق سایت‌هایی که در مطلب « آبا راه قطعی برای دانلود مستقیم از youtube با امکان Resume وجود دارد؟ »معرفی کردم، این ویدئو را با حجم 170 مگابایت دانلود کنید.

آدرس ویدئو در یوتیوب: http://www.youtube.com/watch?v=DZ2vtQCESpk

نکات بسیار جالبی در این سمینار مطرح می‌شود که برای من واقعاً تازگی داشت.

یکی از نکاتی که مطرح می‌کند، این است که اسلایدهای خود را بسیار ساده و خلوت طراحی کنید. چرا که مخاطب شما قرار است به صحبت‌های شما گوش ‌کند و اگر اسلاید شما شلوغ‌تر و حتی جذاب‌تر از صحبت‌های شما باشد، شما برای دیوارها صحبت خواهید کرد!
برای روشن شدن موضوع، سمینارهای رؤسای دو شرکت را با هم مقایسه می‌کند. یکی رئیس شرکت اپل (Apple) یعنی استیو جابز و یکی هم رئیس شرکت مایکروسافت (Microsoft) یعنی بیل گیتس.

بر همگان واضح است که استیو جابز و تیم او، بیش از هر چیز، نان تبلیغات هنرمندانه و روان‌شناسانه و همچنین سمینارهای محشرشان را می‌خورند!

سمیناری که استیو جابز، در آن MacBook Air را معرفی کرد، بی‌نظیر بود! و کلاً سمینارها او شگفت‌آور است.

آقای Garr، روش ارائه جابز را Jabs Method می‌نامد و روش مایکروسافت را Microsoft Method.

با هم چند عکس از سمینارهای جابز را با سمینارهای مایکروسافت مقایسه کنیم:

استیو جابز معمولاً اسلایدهایی بسیار ساده و در عین حال، شکیل دارد که ترکیبی از ویدئوی زنده، ویدئوی از پیش ضبط شده، عکس‌های ناب و متونی درشت با رنگ‌بندی‌ای بسیار دوست‌داشتنی است:

اما مایکروسافت که خود، از طراحان نرم‌افزارهای ارائه مطلب (PowerPoint) است، چه اسلایدهایی دارد؟ ببینید:

یاد دوران دانشگاه افتادم!
دانشجویان رشته کامپیوتر، احتمالاً مثل من عاشق درس «شیوه‌ی ارائه مطلب» هستند! در این درس باید موضوعی را انتخاب کنید و سمینار بدهید. تمام جزئیات عملکرد شما مد نظر قرار می‌گیرد و در نهایت، نمره شما بر اساس نحوه‌ی ارائه مطلب داده می‌شود.
عجب اسلایدهای خنده‌داری می‌ساختند این دخترهای کلاس!!! :)
برای من یکی از بهترین خاطرات عمرم بود... تنها کسی که از یک کلاس شصت هفتاد نفری، نمره بیست گرفت، من بودم :)