این سؤال، سؤال مهمی است! چه کسی به گروه اکثریت حق داده که نظرشان را بر گروه اقلیت تحمیل کنند؟
این تکه از کتاب «نقد متن و بررسی شبهات پیرامون نهج البلاغه» (صفحه ۱۱۱) برایم جالب بود:
پس، این سؤال که همه نظامها در پاسخ به آن کم میآورند، اینگونه پاسخ داده میشود: حکومت بر مردم فقط حق خداوند است. خداوند به هر کس بخواهد این حق را واگذار میکند که او طبق آیات، به پیامبران و اولوالامر واگذار کرده است. آخرین پیامبر به اولوالامرهای بعد از خود (امامان) واگذار کرده است و آخرین امام طبق حدیثی از امام زمان (عجل الله تعالی فی فرجه الشریف) به روات حدیث (که یک «ولی فقیه» در رأس آنها قرار میگیرد) واگذر کرده است:
«اَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعوُا فیها اِلی رُواةِ حَدیثِنا، فَاِنَّهُمْ حُجَّتی عَلَیْکُمْ وَاَنَا حُجَّةُ اللّهِ عَلَیْهِمْ»
امّا در رویدادهای زمانه، به راویان حدیث ما رجوع کنید. آنان، حجت من بر شمایند و من، حجّت خدا بر آنانم.
حالا اگر این استدلال در بین دانشمندان مورد پذیرش قرار گیرد (که استدلال جالب و قابل قبولی به نظر میرسد)، پس تلاشهای سیاسیون و... باید به اثبات نبوت و امامت معطوف شود.
موفق باشید؛
حمید رضا نیرومند