مودم جیبی سیم کارت خور بخریم یا نخریم؟ (3G Modem + Wi-Fi)

می‌دانم خنده‌دار است اما من همچنان (حتی در سال ۲۰۱۴) با موضوع «همراه داشتن یک اینترنت درست و حسابی در همه جا» درگیر هستم! حدود یک و نیم سال پیش (زمانی که رایتل هنوز به طور جدی کار خود را آغاز نکرده بود) مطلب «می‌خواهم اینترنت سیار داشته باشم، کدام را انتخاب کنم؟ وایمکس ایرانسل یا مبین‌نت یا مودم سیم‌کارتی؟» را نوشتم. اوضاع کمی نسبت به آن زمان فرق کرده است. مبین‌نت و رایتل گستره کار خود را توسعه داده‌اند.

این روزها که در چندین دانشگاه مختلف رفت و آمد دارم و از طرفی مدیران شبکه‌های دانشگاه‌ها اکثراً آنقدر ناشی هستند که انسان ترجیح می‌دهد به آن‌ها رو نیاندازد که یک اتصال به آن اینترنت ضایع به او بدهند آن هم اتصالی که ممکن است در خیلی از کلاس‌ها آنتن ندهد و تدریس تو را به هم بزند یا باید هر دو دقیقه یک بار نام کاربری و پسورد را در میکروتیک وارد کنی که ثابت کنی مدرس هستی و بعد هم بگوید که چون شما روی گوشی لاگین کرده‌اید، روی تبلت یا لپ‌تاپ امکان لاگین کردن ندارید!!، این‌هاهمه باعث شده بیش از هر زمان دیگری نیاز به یک اینترنت خوب با سرعت بالا و دائم الحال داشته باشم که وابسته به شبکه‌های دانشگاه نباشد. (من باید در کلاس دائم در اینترنت جستجو کنم یا سایت‌های مختلف را به دانشجو نشان دهم یا تکالیف دانشجوها را در نمرا ثبت کنم یا به صورت آنلاین حضور و غیاب کنم...)

برای داشتن یک اینترنت همراه، در شرایط فعلی دو گزینه پیش رو داشتم:

- مودم جیبی مبین‌نت:

مزایا: ۱- سرعت بالاتر. ۲- قیمت شارژ مناسب‌تر.
معایب: ۱- مودم آن سنگین است و بعید است بتوانید وجود آن‌را در جیبتان تحمل کنید. ۲- در خیلی جاها مثل خانه ما، مودم بزرگ آن جواب نمی‌دهد چه برسد به جیبی آن!!

- مودم جیبی GPRS با قابلیت Wi-Fi با سیم‌کارت رایتل:

مزایا: ۱- حجم و وزن کمتر. ۲- در عین حال طول عمر باطری بیشتر. ۳- آنتن‌دهی بهتر نسبت به مبین‌نت
معایب: ۱- هزینه بالاتر شارژ ۲- شاید کمی سرعت کمتر (البته چندان جای نگرانی نیست)

* مبین‌نت جدیداً یک نوع مودم جیبی که سیم‌کارت نیز می‌خورد ارائه کرده است که اگر جایی مبین‌نت آنتن نداد، مثلاً از سیم‌کارت رایتل استفاده کنید. که البته این قضیه کمی خنده‌دار است! کلی پول بیشتر بابت مودم بدهید، کلی حجم بیشتر را حمل کنید، کلی پول شارژ مبین‌نت هم بدهید، بعد پول یک سیم‌کارت و شارژ رایتل هم بدهید که اگر مبین‌نت آنتن نداد از آن استفاده کنید!! خوب، یک دفعه همان مودم GPRS می‌گیریم که خیالمان راحت باشد که وزن کمتری دارد و بیشتر هم آنتن می‌دهد.

به هر حال، با مقایسه این شرایط، نهایتاً به این نتیجه رسیدم که یک مودم جیبی که امکان Wi-Fi داشته باشد و بتوانم آیفون، آی.پد و لپ‌تاپ را به راحتی به آن متصل کنم بهتر از مبین‌نت است.

بنابراین نهایتاً یک مودم D-Link DWR-730/N 3f HSPA خریدم:

عکس‌ها و توضیحات و مشخصات بیشتر در این لینک

انصافاً مودم جالبی است:
- تقریباً به اندازه یک گوشی 1100 است. از همان باطری‌های گوشی‌های سونی‌اریکسون هم می‌خورد. پس می‌توان در جاهای حساس، حتی دو باطری حمل کرد!
- با نگه داشتن دکمه بالایی مودم روشن می‌شود و خودش به اینترنت متصل می‌شود.
- اگر خواستید، دکمه پایینی را نگه می‌دارید که Wi-Fi آن روشن شود. (اگر خواستید فقط با کابل به کامپیوتر متصل کنید، طبیعتاً به وای.فای نیازی نیست...)
- با یک کابل MicroUSB به کامپیوتر (دسکتاپ یا لپ‌تاپ) متصل می‌شود و بدون هیچ تنظیمات خاصی سیستم به اینترنت متصل می‌شود! (برایم جالب بود که هیچ تنظیماتی لازم نیست)
- روی مانیتور، تعداد اتصالات وای.فای را نشان می‌دهد.
- می‌توانید بعد از اتصال آن به کامپیوتر با مرورگر به آی.پی 192.168.0.1 بروید و در کنترل پنل آن حتی SMS ارسال و دریافت کنید. (تنظیمات دیگر مثل وارد کردن PIN Code و تغییر پسوردها نیز در این پنل انجام می‌شود)

نسبت به نمونه‌های مشابه چه برتری‌هایی دارد؟

من بیشتر از همه به طول عمر باطری توجه کردم و دیدم نسبت به بقیه ظاهراً طول عمر باطری بیشتری دارد و از طرفی شرکت D-Link را بیشتر از بقیه قبول دارم ;)

قیمت؟

من از دیجی‌کالا ۲۸۵ هزار تومان خریدم اما الان که سایت را چک کردم، ظاهراً ۲۰ هزار تومان تخفیف داده‌اند!

خوب روی آیفون رایتل می‌انداختید!

خوب، شما هم اگر شماره همراه اول خودتان را به ده‌ها نفر داده باشید نمی‌توانید به همین راحتی‌ها آن خط را بی‌خیال شوید. ضمن اینکه اگر همراه اول را روی گوشی G700 که داشتم می‌انداختم، حوصله کار با آن گوشی قدیمی و جواب به اس.ام.اس‌ها و غیره را نداشتم... پس آیفون باید حتماً همراه اول رویش می‌بود.

یک گوشی می‌خریدم بهتر نبود؟

حقیقتش را بخواهید، خیلی وسوسه شده بودم که حالا که قرار است نزدیک ۳۰۰ تومان بابت این بدهم، یک‌سره یک گوشی مثل Nexus 5 بخرم. (حدود ۱.۵ میلیون) اما وقتی نظرات دوستان را خواندم که از باطری گلایه کرده بودند، پشیمان شدم. چون این روزها باطری در هر دستگاه قابل حمل، حرف اول را می‌زند. من دنبال چیزی بودم که اصلاً نگران باطری‌اش نباشم و این دستگاه انصافاً خوب جواب می‌دهد. من تا حدود ۷ ساعت روشن و در حال استفاده نگه داشتمش...

اما در مجموع احساس می‌کنم به مرور به این نتیجه برسم که اگر یک گوشی‌ای که HotSpot داشته باشد و باطری مناسبی هم داشته باشد می‌خریدم بهتر می‌بود. چون حمل این مودم در جیب، کمی سخت و اضافه به نظر می‌رسد. به خصوص در فصل‌های گرم که انسان کت ندارد و جیب شلوار هم که به اندازه کافی از کارت اعتباری و سوئیچ و موبایل پر است! اگر یک موبایل دیگر می‌خریدم حداقل استفاده موبایلی هم از آن می‌داشتم و فقط یک مودم نمی‌بود... از طرفی یک گوشی آندرویدی هم می‌داشتم و احیاناً برای برنامه‌هایی که در آینده می‌خواستم بنویسم و روی آن تست کنم، مفید می‌بود... نمی‌دانم حدس می‌زنم به مرور فقط در کیف بگذارم و در کلاس‌ها استفاده کنم و این یعنی باید یک پول شارژ هم به همراه اول بدهم که در خیابان بتوانم اینترنت داشته باشم! تصور کنید برای همیشه آنلاین بودن چند خط و چقدر هزینه لازم است: یک خط ADSL برای خانه، ماهی ۴۰ هزار تومان، یک هزینه ۱۳ هزار تومانی رایتل برای کلاس‌ها تا محتاج شبکه‌های خنده‌دار دانشگاه‌ها نباشم، یک هزینه ۱۰ هزار تومانی اینترنت همراه اول برای خیابان و جاهای دیگر...

منتظر می‌ماندم تا همراه اول به 3G مجهز شود!

ظاهراً قرار است سال بعد انحصار رایتل به 3G تمام شود. بنابراین بعید نیست که سال بعد ایرانسل و همراه اول هم به 3G مجهز شوند. اما خوب، بعید به نظر می‌رسد به این زودی‌ها دست بجنبانند...

بزرگ‌ترین اشتباه من:

شاید بزرگ‌ترین اشتباه من این بود که موقع خرید New iPad، مدلی که سیم‌کارت بخورد نخریدم! خواهش می‌کنم این اشتباه بزرگ من را مرتکب نشوید!
اگر آی.پد سیم‌کارت‌دار می‌خریدم، با آن باطری خارق العاده آی.پد، خیلی راحت نیازم را رفع می‌کردم. (همان ۲۰۰ تومانی که برای خرید آی.پد بدون سیم‌کارت، کمتر دادم، اینجا بیشتر را دادم!)

از سرعت رایتل راضی هستید؟

بله، انصافاً عالی است! من سرعت ۱۲۸ کیلوبیت ماهانه ۱۲۵۰۰ تومان را گرفتم اما ظاهراً سرعت آن تا ۲ مگابیت اشتراکی است و چون در اطراف کسی از اینترنت استفاده نمی‌کند، سرعت من در حقیقت ۲ مگابیت است! ترافیک مجاز هم که ۱.۵ گیگ در ماه است و فکر می‌کنم کافی است.

نتیجه؟

در کل، این نوع مودم برای کاربران خاصی کاربرد دارد:
- کاربرانی مانند دانشجویان که همه کارهایشان در خانه و دانشگاه با یک خط اینترنت انجام می‌شود. یعنی کار زیادی با اینترنت ندارند.
- کاربرانی مانند من که در هر لحظه به یک اینترنت با سرعت بالا نیاز دارند. یعنی زندگی‌شان بر اساس کارهای اینترنتی است. علاوه بر یک خط ADSL که در خانه دارند، برای کارهای سیار هم این مودم را تهیه می‌کنند.

موفق باشید؛
حمید رضا نیرومند