با خودمان زیبا سخن بگوییم!

حمام بودم که صدای Alarm گوشی به معنی بیدار باش درآمده بود و برادر کوچک‌تر آمده بود که زنگ گوشی را قطع کند... بعد از اینکه بیرون آمدم، یک نگاه عجیبی به من کرده و می‌گوید: خوشم میاد خودت رو حسابی تحویل می‌گیری!!!

تصور کنید ساعت ۱۷ زنگ خورده و روی گوشی نوشته:

البته این‌ها بیشتر برای این است که وقتی از خواب بیدار می‌شوم با دیدن این جملات یک لبخند به خودم بزنم (به خاطر همان خودتحویلی بیش از حد!) و خواب از سرم بپرد! (به خصوص اگر بدانید با دیدن این آیکون :) چه حس جالبی به من دست می‌دهد!) اما در کل، چه عیبی دارد انسان با خودش زیبا سخن بگوید؟ چرا جاهایی که قرار است خودتان با خودتان صحبت کنید، کلمات زیبایی مثل «عزیزم»، «قشنگم»، «حمیدم» که معمولاً مادرها برای فرزندشان استفاده می‌کنند استفاده نکنید؟ شاید این نوع جملات که مدت‌هاست برای خودم به کار می‌برم را از کتاب‌هایی مثل «چگونه آینده خود را خلق کنیم» یاد گرفته باشم. نویسنده پیشنهاد داده بود که خودتان به خودتان انرژی بدهید. مثلاً اگر می‌خواهید عزیز شوید، با خودتان با کلماتی مثل «عزیزم» صحبت کنید. اگر می‌خواهید دکتر شوید، خودتان خودتان را دکتر صدا کنید...

امتحان کنید ;)

موفق باشید؛
حمید رضا نیرومند