سالها بود که دنبال یک پخشکننده یا Player میگشتم که امکانات مد نظرم را داشته باشد؛ به خصوص مهمترین امکان، امکان جلو و عقب زدن صدا به اندازه دلخواهم بود. تا اینکه بالاخره امکانات مرورگرها پیشرفت کرد و Moja را طراحی کردم که هر چه نیاز داشتم در آن در نظر گرفتم و همین دیروز هم امکان تکرار موسیقی را به آن اضافه کردم.
اما یکی از سؤالات که همیشه در ذهنم بود این بود که چرا این امکان مهم در اکثر پخشکنندههای خارجی وجود ندارد؟ تقریباً همهشان دو دکمه در دو طرف دکمه Play دارند اما برای رفتن به موسیقی بعدی است و نه جلو و عقب زدن صدا...
تا اینکه چند روز پیش ناگهان جرقه زد و فهمیدم که جریان چیست! افرادی که این پخشکنندهها را طراحی میکنند، همگی فرهنگ غربی دارند. در فرهنگ غربی، همیشه در گوش و بکگراند کار و ... یک موسیقی در حال پخش است. آنها مثل ما نیستند که مثلاً بخواهند دعا یا قرآن یا سخنرانی گوش کنند که لازم باشد مثلاً چند ثانیه بزنند عقب که ببینند شخص چه گفت!؟ حتی زبانشان هم انگلیسی است و احتمالاً نمیتوانند خودشان را جای یک زبانآموز بگذارند که او دائم نیاز دارد که صدا را چند ثانیه عقب بزند که متوجه شود شخص چه گفت...
این یکی از نکتههایی است که لزوم وجود نرمافزارهای بومی را بیان میکند.
شما چه حسی نسبت به زبان چینی دارید؟ هیچ چیز خاصی (مثل راستبهچپ بودن، فاصله بین حروف و کلمات و حرکات و...) از آن نمیدانید، درست است؟ یک آمریکایی طراح نرمافزار پخشکننده و... هم همان حس عجیب و غریب را نسبت به زبانهای راست به چپ و فارسی و... و همینطور نسبت به فرهنگ مردم کشورهای دیگر دارد؛ او درکی از اهمیت وجود دکمه جلو و عقب و امثالهم ندارد.
موفق باشید؛
حمید رضا نیرومند