گاهی اوقات که مطالب برخی وبلاگها و وبسایتها را میخوانم، میبینم مطالب جالبی است اما تعجب میکنم که نویسنده، به لحن گفتاری تایپ کرده است! مثلاً:
به نظر من، هرگز با لحن گفتاری تایپ نکنید حتی اگر واقعاً دارید برای مخاطبان خود از خودتان و خاطراتتان مینویسید...
تایپ با لحن نوشتاری چند مزیت دارد:
- اولاً گاهی شما یک جمله مهم بیان میکنید و دیگران میخواهند به شما استناد کنند. تایپ گفتاری چندان معتبر و قابل استناد در مباحث علمی نیست. یعنی شما یک زحمتی میکشید، اگر نوشتاری مینوشتید، مطلب شما چندین برابر اهمیت پیدا میکرد و میشد حتی در مطالب معتبر علمی به آن استناد کرد.
- ثانیاً اگر کسی بخواهد مطلب شما را با نرمافزاری مثل پارسخوان، به صورت ماشینی بشنود، چون معمولاً این نرمافزارها برنامهای برای خواندن نگارش گفتاری نداشتهاند، ممکن است نرمافزار مطلب را به صورت نامفهوم بخواند.
- ثالثاً اگر نوشتاری بنویسید، نوشتهی شما برای کسانی که فارسی را تازه یاد گرفتهاند و یا برای ترجمه به Google Translate میدهند، راحتتر درک خواهد شد.
- رابعاً در جستجوها بهتر یافته خواهید شد. چون کسی مثلاً جستجو نمیکند «دونه انار» بلکه جستجو میکند «دانه انار»
- خامساً کتابی نوشتن، یک تمرین عالی برای نویسنده شدن و نوشتن مقالات و چه بسا کتاب و ... است.
- سادساً اگر یک روز پشیمان شوید و بخواهید کار سایت و وبلاگ را رسمیتر کنید، خیلی سخت است که آن مطالب گفتاری را به نوشتاری تبدیل کنید. (اگر نیاز بود، ابزاری که ما تهیه کردهایم کمکتان میکند: برنامه تبدیل متن گفتاری به نوشتاری)
- و خیلی مزایای دیگر...
امیدوارم همه مطلبنگارهای وبلاگستانِ فارسی این موضوع را رعایت کنند.
موفق باشید؛
حمید رضا نیرومند