تلویزیون سه بعدی یا LED بخریم یا نخریم؟

دیروز (پنج شنبه 17 دی 89) بالاخره فرصتی دست داد تا به خیابان جمهوری (تهران) بروم و پس از یک بررسی تقریباً جامع در مورد تلویزیون‌های شرکت‌های مختلف، یک عدد تلویزیون Sony LED Ex710 بخرم.

بد نیست خلاصه‌ای از بررسی‌ها و آزمایشاتم را اینجا منتشر کنم که اگر خواستید تلویزیون نسل جدید بخرید، بتوانید.

روال خریدم به این صورت بود:
پیش از رفتن به قصد خرید، ابتدا هزینه‌ای که می‌توانستم برای این تلویزیون کنم را در نظر گرفتم: نهایتاً 3 میلیون تومان.

بعد از آن، در مورد اینکه چند اینچ باشد تحقیق کردم. در شهر خودمان به چند فروشگاه رفتم و اینچ‌های مختلف را بررسی کردم. به این نتیجه رسیدم که برای منزل ما تلویزیون 40 اینچی بهترین گزینه است.

سپس لیست تلویزیون‌ها در این رنج قیمت و با این اینچ را در سایت‌های مختلف و در مارک‌های مختلف تهیه کردم.

با توجه به اینکه هیچ کس شک ندارد که Sony از همه لحاظ بر رقیبان خود در زمینه تولید تلویزیون پیش‌تر است، ابتدا سونی را بررسی کردم و نهایتاً رسیدم به مدل EX710

همه تلویزیون‌های این رنج، ‌LED هستند، اما موضوعی که ذهنم را مشغول کرده بود، این بود که تلویزیون مورد نظرم باید امکان 3D داشته باشد یا خیر.

اگر Sumsong می‌خواستم، مدل C7770 با قیمت 2300000 تومان بسیار گزینه مناسبی بود. LG هم یک مدل سه بعدی داشت که در همین رنج بود.

اما من مشتاق Sony بودم. متأسفانه Sony تنها تلویزیون سه بعدی که این روزها دارد، مدل HX8000 است که 6 میلیون و پانصد هزار تومان بود!! و خودشان هم گفتند که فقط برای تست آورده‌ایم!! پایین‌تر از آن و در محدوده 1 میلیون تا 3 میلیون، فقط مدل EX710 وجود دارد که من انتخاب کردم و 1850000 تومان شد.

امکان سه بعدی، مهم است؟

نمی‌دانم تا به حال امکان سه بعدی تلویزیون‌ها را تجربه کرده‌اید یا خیر. دیروز اولین تجربه من بود. فقط یک چیز بگویم: خارق العاده بود!!

وقتی عینک را به چشم می‌زدید، انگار واقعاً در کنار آن محیط هستید! به خصوص، تلویزیون سونی، آنقدر طبیعی و خارق العاده بود که دلم نمی‌خواست عینک را بردارم!! بخش‌هایی از یک مستند در زیر دریا در حال پخش بود... باور کنید وقتی کوسه به طرف دوربین می‌آمد، من داشتم وحشت می‌کردم! می‌خواستم از ترس عینک را دربیاورم!!

خلاصه که امکان سه بعدی به شدت بنده را وسوسه کرد.

چرا Sony LED را به سامسونگ سه بعدی ترجیح دادم؟

شاید بگویید تو که این همه از امکان سه بعدی تعریف می‌کنی، چرا Sony LED و بدون امکان سه بعدی را به Sumsong سه بعدی ترجیح دادی؟

حقیقت این است که من هنوز هم دلم پیش سامسونگ سه بعدی است و تقریباً فکر می‌کنم که اشتباه کردم که سه بعدی را نخریدم! اما برخی موارد هم بود که باعث شد آن‌را نخرم:

نمایندگی سامسونگ معتقد بود که سونی فقط دارد پول نامش را می‌خورد! اگر اینطور می‌بود، من باید آن سامسونگ را می‌خریدم.

اما واقعیت این است که کیفیت نمایش در تلویزیون‌های سونی اینطور که من می‌دیدم خیلی برتر بود.

ضمن اینکه تجربه تلویزیون قبلی‌مان می‌گوید که سونی چیز دیگری‌ست! چه از لحاظ تصویر و چه صدا و چه طول عمر و مقاومت آن.

به علاوه، نمایندگی سونی چیزهایی گفت که شاید این‌ها باعث شد که قید سامسونگ را بزنم:

- امکان سه بعدی در ابتدای راه است.
سونی یک عادت خوب دارد: سونی معمولاً چند ماه پس از رقبا یک تکنولوژی جدید را تعبیه می‌کند. دلیلش هم این است که می‌گذارد رقبا این تکنولوژی را ارائه کنند و مشکلاتش کشف شود و سپس آن‌ها را رفع می‌کند و ارائه می‌کند. مثلاً LED با اینکه مدت‌ها پیش توسط سامسونگ و ... ارائه شده، اما سونی فقط چند ماه است که تلویزیون LED ارائه کرده.
بنابراین، ممکن است مشکلاتی در بحث سه بعدی وجود داشته باشد که به مرور کشف شود.
این شد که گفتم فعلاً دست نگه می‌دارم تا دنیا در این بحث به یک حالت پایدار (Stable) برسد.

از جمله مشکلاتی که در اینترنت در مورد امکان سه بعدی بیان شده، اختلالات مغزی، بود. تا حدی که بیش از 2 ساعت استفاده از این امکان پیشنهاد نمی‌شود.

- فیلم‌های سه بعدی فعلاً زیاد نیستند.
دقت کنید که روش‌های مختلفی برای سه بعدی کردن تصاویر وجود دارد که در این مقاله می‌توانید به طور مفصل در مورد آن‌ها مطالعه کنید. اگر فیلمی بخواهد به صورت سه بعدی باشد، باید با دو دوربین، با زوایای مختلف فیلمبرداری شده باشد که واضح است که تعداد این نوع فیلم‌ها بسیار اندک است. پس هر چند می‌توان با این تلویزیون‌ها تصاویر دو بعدی را هم به صورت سه بعدی نمایش داد، اما طبیعتاً آن چیزی که باید بشود نمی‌شود.

به نمونه‌ای از این تبدیل نگاه کنید.

- اگر فیلمی را سه بعدی کردید، فقط دو نفر که عینک دارند می‌توانند فیلم را ببینند، بقیه به صورت درهم می‌بینند. مگر اینکه عینک اضافه بخرید که اینطور که می‌گفتند چند صد هزار تومان است.

- شاید مهم‌ترین دلیل نخریدنم این بود که تلویزیون سه بعدی در اینچ 40 فقط در فاصله نزدیک قابل احساس است! یعنی اگر بخواهید چیزی را سه بعدی ببینید باید بروید یک متری تلویزیون بنشینید. یا اینکه 46 اینچی بخرید که خوب، 46 اینچ واقعاً بزرگ است.

به هر حال، شما اگر خواستید بخرید و تعصب خاصی روی مارک ندارید، شاید تلویزیون سه بعدی غیرسونی را بهتر بپسندید. اما من ترجیح دادم فعلاً از تلویزیون دو بعدی‌ای که مطمئن‌تر است استفاده کنم و بعداً که تکنولوژی سه بعدی به اندازه کاقی جا افتاد، به سراغ آن بروم. اگر سونی علاوه بر آن تلویزیون 46 اینچی سه بعدی خود، 40 اینچی‌اش را هم ارائه می‌کرد و طبیعتاً قیمت آن به 3 میلیون می‌رسید، شک ندارم که آن‌را می‌خریدم. اما 46 اینچ برای سالن فرودگاه خوب است نه خانه!!

از بحث سه بعدی که بگذریم، در مورد LCD بودن یا LED بودن، من دوست دارم همیشه از آخرین تکنولوژی استفاده کنم، اما خیلی‌ها هم هستند که معتقدند LED فقط یعنی نازک‌تر بودن و ارزش ندارد که این همه اختلاف قیمت را بابت LED بپردازیم. اما از نگاه علمی، LCD از نور فلورسنت (مثل مهتابی) استفاده می‌کند و پرش‌های زیادی دارد در حالی که LED صحنه پایدارتری دارد و چشم را خسته نمی‌کند.

امکانات جانبی این تلویزیون و تلویزیون‌های این رده:

- پورت HDMI:

البته در اکثر تلویزیون‌های امروزی این پورت وجود دارد. توسط این پورت، حالا دیگر دستگاه Apple TV (که در مطلب بعدی نظرم را در موردش خواهم گفت) به راحتی به تلویزیون متصل می‌شود و فیلم‌های mp4 روی کامپیوتر، به صورت بی‌سیم روی تلویزیون قابل پخش خواهد بود.

- ریسیور دیجیتال:

این تلویزیون به صورت توکار یک ریسیور دیجیتال نیز دارد که تمام شبکه‌های رسمی کشور را به صورت دیجیتال دریافت می‌کند. (و این امکان، ما را که می‌ترسیم سمت خرید ماهواره برویم، از شر تلویزیون آنالوگ نجات داد!! مردیم از بس صحنه دو تصویره و کج و معوج دیدیم!!)

- اتصال به اینترنت:

دقت کنید که این Internet TV یک چیز واقعاً تشریفاتی است و بیشتر برای غرب کاربرد دارد. برای ما که سرعت اینترنتمان مناسب نیست و اگر هم بود، حیایمان اجازه نمی‌داد در بین ویدئوهای مزخرف روی اینترنت در کنار خانواده دنبال یک ویدئو بگردیم و نمایش دهیم، ساخته نشده است. همین Apple TV نیز سه بخش اصلی‌اش در ایران هیچ کاربردی ندارد. ما را چه به TV Showها!؟ آن هم خریدن و گوش کردنش!!!

- سنسور تشخیص عدم حضور تماشاچی:

یک چیز جالب که در این تلویزیون تعبیه شده، سنسوری است که اگر فعالش کنید، بعد از اینکه احساس کند که حداقل 5 دقیقه است که شما جلو تی.وی نیستید، صفحه تی.وی را خاموش می‌کند، اما صدا همچنان پخش می‌شود و با این حساب، صرفه‌جویی بسیاری در مواقعی که مثلاً شما در آشپرخانه هستید یا در اتاق دیگری کار می‌کنید و فقط صدای تلویزیون را نیاز دارید، می‌کند. اینطور که می‌گویند مصرف برق تی.وی‌های LCD و LED بسیار بالاست... فعلاً تا قبض برق ماه بعد نیاید من نمی‌توانم اظهار نظر کنم.

- کشیدگی کمتر در تصویر:

یکی از فاجعه‌ها در تی.وی‌های این رده، این است که این تی.وی‌ها با استانداردهای ایران جور در نمی‌آیند، چرا که تماماً Wide هستند و این یعنی اینکه بیشتر به درد استاندارد NTSC آمریکا می‌خورند و نه استاندارد PAL اروپا و ایران و بقیه نقاط دنیا.
PAL یعنی اینکه سیستم نمایش تلویزیونی ما کمی مربعی‌تر است. اما NTSC پهن‌تر و شبیه‌تر به مستطیل است.
وقتی ویدئوی PAL را در یک تلویزیون NTSC نمایش می‌دهید، طبیعتاً در چپ و راست تصویر، کمی سیاهی باقی می‌ماند و این، کلاً یک فاجعه است!
تلویزیون‌های دیگر، تصویر را در طول می‌کشند تا فیت تصویر شود. بنابراین، شما همه برنامه‌ها را به صورت کشیده می‌بینید. اما سونی یک ابتکار جالب در این تی.وی داشته است و آن، نوع خاصی از زوم است که نام آن را Wide-Zoom گذاشته است. یعنی طوری روی تصویر زوم می‌کند که شما چیزی از بالا و پایین از دست نمی‌دهید و در عین حال سیاهی اطراف هم از بین می‌رود.
البته این هم قاعدتاً نواقص خاص خود را دارد و هیچ چیز همان تصویر واقعی نمی‌شود. بنابراین، امکان انتخاب را به شما می‌دهد که هر نوع خواستید با تصویر رفتار کنید: نمایش به صورت عادی که چپ و راست آن سیاه باشد. حالت کشیده، و...

چند سؤال جواب در مورد این نوع تلویزیون‌ها:

- فکر نمی‌کنید 40 اینچ بزرگ است؟
در مورد اینکه چند اینچی مناسب است، واقعاً دقت کنید!
یک اشتباه که در ذهن من و شما است این است که فکر می‌کنیم هر چه اینچش بیشتر، کیفیت و کلاسش بیشتر!
در حالی که واقعاً برعکس است!
دقت کنید که هدف اصلی شما داشتن یک تلویزیون است که شبکه‌های ایرانی را بگیرد. اکثر فیلم‌های ما با کیفیتی در حد 720p ساخته شده‌اند. بنابراین، در تی.وی‌های بزرگ خیلی خیلی ضایع دیده می‌شوند! تمام پیکسل‌های آن‌ها دیده می‌شود! تا به حال فقط سریال مختارنامه بوده است که به نظر می‌رسد 1080p تحویل صدا و سیما شده و پخش می‌شود و ما تازه با این سریال توانستیم یک برنامه با کیفیت ببینیم که در شأن این تلویزیون باشد!

برنامه‌های دیگر، تمام سوتی‌هایشان در تی.وی‌های بزرگ، رو می‌شود در حالی که اگر فاصله بگیرید، دیدن فیلم، شیرین‌تر می‌شود. پس: بررسی کنید که فاصله شما از تلویزیون چقدر خواهد بود. سپس طبق جدولی که در این مقاله است، اینچ خود را انتخاب کنید. البته من خیلی موافق آن جدول نیستم، اما به هر حال، استاندارد است. مثلاً در منزل ما که نهایتاً فاصله ما تا تی.وی، 3 متر می‌شود 40 اینچ خوب است (هر چند اگر کمی کوچک‌تر می‌بود، تصویر زیباتری شاهد می‌بودیم) اما 46 اینچ مطمئنم که حسابی لذت تلویزیون دیدن را از بین می‌برد!!!

- آیا می‌توان فیلم را روی فلش ریخت و به تی.وی متصل کرد و دید؟
بله، پورت USB هم این روزها روی همه تی.وی‌ها هست، فقط دقت کنید که فرمت‌های زیادی را پشتیبانی نمی‌کنند! فقط mp4 و divx
در حالی که می‌دانید که این روزها فرمت اکثر ویدئوهای با کیفیت، mkv یا avi است! پس احتمالاً قبل از تماشای یک فیلم، یک تبدیل هم لازم دارید که به نظرم کار طاقت‌فرسایی است و به مرور ترجیح می‌دهید روی همان کامپیوترتان ببینید!! البته من چند ساعت است که دارم دنبال راهی برای نمایش mkv بدون نیاز به تبدیل می‌گردم. شاید هک‌هایی برای Apple TV وجود داشته باشد.

- پورت کابل شبکه هم دارد؟

این تلویزیون هم به صورت کابلی به شبکه شما وصل می‌شود و هم بی‌سیم. اما باز هم یک چیز تشریفاتی است و فقط همان بحث Internet TV است که به درد ما ایرانی‌ها نمی‌خورد.

و صحبت آخر:
فکر می‌کنم برای خرید یک تلویزیون HDTV باید خیلی دقت و بررسی کنید. با مفاهیم علمی که در سایت‌ها نوشته شده است، آشنا شوید و ببینید که کدام‌ها مورد نیاز شماست و کدام‌ها نیست.
به صورت غیابی خرید نکنید. حتماً بروید و تفاوت‌ها را احساس کنید. شاید یک تلویزیون در کنار تلویزیون مورد نظر شما باشد که بسیار برتر باشد و بشود با کمی افزایش هزینه آن‌را تهیه کرد.
حتماً بخواهید که تلویزیون را به آنتن کشور متصل کنند و کیفیت تلویزیونی آن را ببینید نکند که فقط یک سری فیلم 1080p (با کیفیت) در آن پخش کنند و گول آن‌ها را بخورید. اصل ماجرا، شبکه‌های تلویزیونی است...

امیدوارم این مطالب بتواند در خرید، به شما کمک کند. اگر سؤال یا موضوع خاصی در این زمینه به ذهنتان می‌رسد، پیشنهاد می‌کنم در بخش نظرات این مطلب درج کنید تا بحث کنیم.
موفق باشید؛
حمید رضا نیرومند