هر کس عمل زشتی را منتشر کند، مانند کسی است که آن‌را مرتکب شده!

این روزها و با وجود شبکه‌های اجتماعی مثل تلگرام، انتشار مطلب به راحتی یکی‌دو کلیک (یا تپ) شده است! اما آیا واقعاً در انتشار مطالب بین مخاطبانمان به اندازه کافی حساس هستیم؟

من کلاً عضو چهار پنج کانال و گروه بیشتر نیستم اما گاهی در همین کانال‌ها (مثلاً در کمال تعجب، کانال «صرفاً جهت اطلاع») می‌بینم چقدر راحت هر مطلب یا عکس یا ویدئویی که دستشان می‌آید (معمولاً برای جذب مخاطب بیشتر) منتشر می‌کنند!

می‌خواهم در این زمینه توجه شما را به یک حدیث بسیار وحشتناک که لرزه به تن انسان می‌اندازد جلب کنم:

قال النبي(ص): «مَنْ أَذَاعَ فَاحِشَةً كَانَ كَمُبْتَدِئِهَا وَ مَنْ عَيَّرَ مُؤْمِناً بِشَيْ‏ءٍ لَمْ يَمُتْ حَتَّي‏ يَرْكَبَهُ»

هر کس عمل زشتی را منتشر کند، مانند کسی است که آن‌را مرتکب شده و هر کس مؤمنی را به خاطر کار (زشتی) سرزنش کند، نمی‌میرد مگر اینکه آن‌را مرتکب می‌شود!

تصور کن، چقدر ما در این دنیا اعمال زشت دیگران را منتشر کرده‌ایم!؟

هر کس هر مطلبی می‌بیند، سریعاً آن‌را در گروه‌ها و کانال‌هایی با صدها نفر منتشر می‌کند!

• دختر فلان مسؤول اینجوری لباس می‌پوشد، این هم عکسش! (عزیزم، اگر زشت است، مثل این است که تو آن عمل زشت را مرتکب شده باشی!)
• فلانی فلان سوتی را داد؛ این هم فیلمش... (عزیزم، نمی‌میری مگر اینکه آن سوتی و چه بسا بدترش را می‌دهی...)
• فلان کشور را ببینید! این وضع دختر و پسرهایش است؛ این هم عکسش! (عزیزم، انگار که تو آنطور هستی... گناه ارتکابش برای تو هم نوشته می‌شود)
• فلان خواننده یا بازیگر رفت آنطرف و فلان کار را کرد، این هم فیلم و عکسش با کیفیت HD !! (عزیزم، فدایت شوم، اگر این را منتشر کنی، نه تنها شریک بلکه همسان او هستی!)
• داعش با زنان این کار را می‌کند، این هم فیلمش! (عزیزم، انگار که تو داعشی!)
• داعش سرها را می‌برد این هم فیلمش! (این‌ها هم حتی ترویجش مشکوک است. می‌دانی با ترویج همین‌ها چقدر مردم از این بزدل‌ها غول ساختند و شهرهای عراق به محض ورود این جانی‌ها سریعاً تسلیم شدند؟ اگر منتشر کردی تو هم گناه داعش را مرتکب شده‌ای... [البته که استثنائاتی در نوع بیان و جای بیان وجود دارد؛ مثلاً تلویزیون هیچ وقت نمی‌آید فیلم سر بریدن را نشان دهد، چون می‌داند نوعی ترویج سر بریدن است اما اشاره می‌کند که مردم بدانند که آن‌ها جانی هستند... باید افسوس خورد به حال برخی افرادِ بی‌سواد که می‌گویند: صدا و سیمای ایران خیلی چیزها را نمی‌گوید! ماهواره بگیرید، همه چیز را بفهمید! عزیزم، فدایت شوم، تا کی می‌خواهیم در مورد همه چیز در حد استاد-تمامِ دانشگاه(!) اظهار نظر کنیم؟ اگر نمی‌گویند، اکثراً دلیلش همین است که گفتنش ترویج فحشا برای توی نازنین و خانواده و جامعه‌ات می‌شود، حالا تو می‌روی ماهواره و فیلـترشکن می‌گیری که بروی آن فیلم و آن عکس و غیره را ببینی که چه بار مثبتی به خود منتقل کنی؟!])

به خدا من گاهی می‌خواهم یک جمله بنویسم، احتمال می‌دهم که کمی ترویج بدی باشد، شده تا صبح با خودم کلنجار می‌روم و آخر اگر آن‌را ارسال کرده باشم، قبل از ساعت ۷ صبح بلند می‌شوم آن جمله را از مطلب حذف می‌کنم که ساعت ۷ نشود که به همه کاربران ایمیل زده شود و دیگر نشود اصلاح کرد!

بدتر از همه این است که یک سخنران که هزاران نفر مخاطبش هستند بدی‌ها را (مثلاً در تلویزیون) بگوید (معمولاً برای جذاب شدن سخنرانی‌اش) و چه بدتر که طلبه باشد! چند وقت پیش یک حاج‌آقای جوان (که ظاهراً خیلی باسواد بود اما خیلی مانده بود که هوشیار شود) را از قم آورده بودند شهر ما که سخنرانی کند... بارها در سخنرانی‌اش یک سری جریاناتی که دیده بود یا با او به عنوان مشاور در موردش مشورت شده بود را بیان کرد که من دلم می‌خواست بلند شوم فریاد بزنم آقای محترم! بیان این‌ها چه دردی از این مردم دوا می‌کند جز ترویج فحشا!؟ و این برابر است با اینکه خودت آن فحشا را مرتکب شده باشی!
مثلاً می‌گفت: شهر شما که هیچ، داشتم می‌آمدم، در شهر قم(!) یک پسر با فلان وضع و فلان ماشین جلو فلان دختر ترمز کرد و خلاصه تمام جزئیات آن‌را هم روی منبر پیغمبر می‌گفت!!! جملاتی مثل اینکه: بیا برو تهران، ببین همه‌ی خانه‌ها ماهواره دارند... (عزیزم، این یعنی ترویج فحشا و یعنی‌تر: تو هم مرتکب آن فحشا شده‌ای!!)

تمام این نوع جملات می‌تواند ترویج فحشا باشد:
- در خوابگاه ما هیچ کس نماز نمی‌خواند...
- در شرکت ما همه روزه‌خوارند...
- در فلان شهر، همه فلان‌جورند...

هر کدام از این جملات منفی (فحشا) را بگوییم، گناهی دارد برابر با آن زشتی! (به خدا من همین چند جمله بالا را نوشتم احساس می‌کنم کمی ترویج فحشا در آن است و نباید اینطور گفته شود... چند بار اصلاح کردم که بار تأیید و ترویجش کمتر شود!)

چقدر سخن گفتن سخت است و چقدر سکوت در برابرِ گفتنِ این جملات که هیچ دردی را درمان نمی‌کند، آسان....

هر فیلم، عکس، جمله، هر چیزی که می‌خواهی منتشر کنی، اول از خودت بپرس: انتشار این موضوع، چه دردی از مخاطب من درمان می‌کند؟ خودت را بگذار جای مخاطب: وقتی بشنوی: «فلان پسر جلو فلان دختر ترمز کرد...» چه نتیجه‌ای می‌گیری؟ جز این است که به این نتیجه برسی که جامعه خیلی خراب شده است، پس من حالا حالاها جا دارم که بد بشوم!
یعنی تو با یک جمله همه را به بدتر شدن تشویق کرده‌ای...

و نکته آخر اینکه: قبلاً هم گفته‌ام که متأسفانه اکثر مواقع ترویج فحشاهای جنسی در اینترنت و شبکه‌های اجتماعی توسط دختران انجام می‌شود (اگر در تلویزیون دیدید یک عکس تحریک‌کننده نشان داده شد یا آنقدر روی صورت یک خانمِ آرایش‌کرده زوم کرد که سلول‌هایش هم مشخص باشد، اگر دقت کنی، گزارش‌گر، زن است). به این دلیل نیست که قصد بدی دارد، بلکه نمی‌داند آن تصویری که برای او فقط قشنگ است، برای یک مرد، قشنگ‌تر-تر-تر-تر است! (همه تنظیم خانواده پاس کرده‌اند و می‌دانند که یک مرد، چهار برابر زودتر از یک زن تحریک می‌شود و این یعنی یک زن چون تحریک نمی‌شود، پس فکر می‌کند انتشار آن مشکلی ندارد، نمی‌داند که با این کار چه بلایی سر مردها آورده!)

به هر حال، امیدوارم هر چیزی که می‌خواهیم منتشر کنیم، مراقب باشیم انتشار فحشا نباشد که این مثل این است که خودمان مرتکب شده باشیم و از آن بدتر اینکه اگر مطلب ما در مورد یک مؤمن (هر چند به زبان گفته باشد من ایمان دارم) باشد، ما نمی‌میریم مگر اینکه آن قضیه در مورد خودمان هم اتفاق می‌افتد... (و تاریخ این را ثابت کرده)

موفق باشید؛
حمید رضا نیرومند