یکی از سؤالاتی که درباره حادثه کربلا برای خودِ من مطرح بود این بود که مردمی که به هر حال مسلمان بودند، چطور خودشان را قانع کردند که در مقابل سبط پیامبر (نوه‌ی پیامبر) و خاندان پیامبرشان بایستند و او را با آن وضع فجیع به شهادت برسانند؟ گذشته از آن دلیل که خودِ امام حسین علیه السلام بیان کردند که: «فَقَد مُلِئَت بُطونُکُم مِنَ الحَرام» («شکم‌های شما از حرام پر شده» و شکمی که از حرام پر شود اصلاً به حرف حق می‌خندد و آن را به تمسخر می‌گیرد) اما باز هم باید برای آن مردم (که اکثراً انسان‌های متعصب جاهل بودند) یک دلیل شرعی وجود داشته باشد که با توجه به آن خودشان را قانع کنند و دست به چنین کاری بزنند. تا اینکه در ترم گذشته در درس اصول فقه، در کتاب «اصول و قواعد فقه الحدیث» (صفحه ۱۵۰) به مطلبی برخوردم و بخش بزرگی از ابهاماتم رفع شد. در ... (ادامه)