دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ |  عضویت / ورود

نظرات طرح شده

anari (امتیاز : 0)
توسط anari در مورخه : یکشنبه، 24 فروردین، 1393

چند روز پیش در یک جلسه امر خیری این سوال رو ازم پرسیدن!!! :)

دوباره که فکر کردم به یک نتیجه دیگری هم رسیدم. البته تعریف علمی (!) طوری که در مجامع جهانی پذیرفته باشه همان روش فلسفی‌ است ولی شاید یک حاشیه دور همی روان‌شناسانه هم بشه ارائه داد: (تعریف که نه، بیشتر یک راه حل همگانی!)



- - - - - - - رسیدن به خودآگاهی (یا معرفت نفس)



کسی که به خودآگاهی می‌رسه، ارزش خودش رو درک کنه، این آدم عمر و روح و روان‌ش رو ضایع نمی‌کنه هر دین و آیینی هم که داشته باشه. به هر حال این انسان، انسان شریفی خواهد بود.

اگر فطرت خداجو باشه که... آنکه خودش را شناخت، خدا را شناخته، که بابی است برای خودش...



اصلن چنین آدمی تکلیفش با خودش معلوم می‌شه و دیگه در تلاطم نیست.

به یک آرامشی می‌رسه، احساس کهتری و خلآ نمی‌کنه... و بالاخره راهش رو پیدا می‌کنه...

استعدادها و علائقش رو می‌شناسه و اونها رو پیگیری می‌کنه و بالاخره به یک توانایی‌ها و استقلالی می‌رسه...



شخص خودآگاه، در هر شرایطی که باشه تنش درونی‌اش کمه و به هر حال رضایت درونی داره... و دربه‌در رسیدن به موفقیت نیست!! (یک ملاک‌ه خودش!)



از خودش انتظار بی‌جا نداره... خودش رو پذیرفته... غنای درونی داره



به عزت نفس می‌رسه که کیمیایی است...



کلید رسیدن به موفقیت "خودشناسی"‌ه بی‌شک!



تا اونجایی که یادمه همه آدم حسابی‌های موفقی که دیدم، انسان‌های خودآگاهی بودن


نام: [ کاربر جدید ]
ایمیل:

موضوع:
نظر:


اجازه استفاده از تگهای HTML را ندارید


جمع عدد 5 با 13 را در كادر زیر وارد نمایید:
(این كار برای جلوگیری از فعالیت موتورهای اسپمر است)


* توجه: نظر شما بعد از بررسی، نمایش داده خواهد شد.