داستاني كوتاه،واقعي و خيلي خيلي عاطفي

meysam

از بچه‌هايم پرسيدم:« چقدر مرا دوست داريد؟» مي‌خواستم به اندازه علاقه‌شان ارثم را بين آنها تقسيم كنم. دخترم گفت: «يك دنيا» و پسرم گفت:« به اندازه آسمانها.» نوه‌ام كه روي پايم نشسته بود گفت:« مامان بزرگ من شما را به اندازه يك بستني ميوه‌اي كه عاشقش هستم دوست دارم.»
ارثيه را بين دختر و پسرم به طور مساوي تقسيم كردم و آنها بعد از چند سال مرا در خانه سالمندان گذاشتند.پسر و دخترم هرگز به ديدنم نيامدند، اما تنها نوه‌ام كه مرا به اندازه يك بستني ميوه‌اي دوست داشت مرا با خود به خانه‌اش برد.

maxpal97

ما هنوز تو برهوتی از سرود در به دریم :: نرسیدن مقصده مام با فرار همسفریم
زندگی فرصت عشقه من و تو دل به کی بستیم :: ما تو سر ها مون پی وسوسه دنبال چی هستیم
پی نوریم .....

پی نوریم پیش آفتابی که تکراری شده :: خوابیم اما خواب ما کابوس بیداری شده
دل ما زندونی نیست :: چن روزی مهمون تنه :: این روز ا فرصت خوبی واسه عاشق شدنه ...

libero

در اين درگَه ، كه ، گه گه ، كَه كُه و كُه كَه شود

ناگَه مشو غُره به امروزت كه از فردا نيي آگه