اشعار مذهبي

ChaMoOsH

عيد غدير ۱

با تبريک عيد سعيد غدير
يا على نام تو بر دم نه غمى ماند و نه همّى
بأبى انتَ و اُمّى
گوييا هيچ نه همّى به دلم بوده نه غمّى
بأبى انتَ و اُمّى
تو كه از مرگ و حيات، اين همه فخرى و مباهات
على اى قبله حاجات
گويى آن دزد شقى تيغ نيالوده به سمّى
بأبى انتَ و اُمّى
گويى آن فاجعه دشت بلا هيچ نبود است
در اين غم نگشود است
سينه هيچ شهيدى نخراشيده به سُمّى
بأبى انتَ و اُمّى
حق اگر جلوه با وجهِ اَتَمَ كرده در انسان
كان نه سهل است و نه آسان
به خودِ حق كه تو آن جلوه با وجهِ اَتمّى
بأبى انتَ و اُمّى
منكر عيد غديرخم و آن خطبه و تنزيل
كر و كور است و عزازيل

با كر و كور چه عيد و چه غديرى و چه خُمّى
بأبى انتَ و اُمّى
در تولاّ هم اگر سهوِ ولايت چه سفاهت
اف بر اين شمِّ فقاهت
بى ولاى على و آل چه فقهى و چه شمّى
بأبى انتَ و اُمّى

كلّيات ديوان شهريار، چاپ هفتم،

ChaMoOsH

عيد غدير ۲

قاآنى شيرازى چندين غديريّه دارد كه در يكى از آنها گويد:
گفت كه فردا مگر نه عيد غدير است
عيدى بادش چو بوى عود معطّر
در به چنين روزى از جهاز هيوبان
ساخت نشستنگهى رسول مطهّر
گرد وى انبوه از مهاجر و انصار
فوجى چو فوج بحر بى حد و بى مر
خرد و كلان، خوب و زشت، بنده و آزاد
پير و جوان، شيخ و شاب، منعم و مضطر
بر شد و گفتا: «الست اولى منكم»
گفتند: آرى، زما به مايى بهتر
دست على را سپس گرفت و برافراخت
قطب هُدى را پديد شد خط محور
گفت كه اى قوم بنگريد تناتن
گفت كه اى قوم بشنويد سراسر:
هر كس مولا منم، على اش مولاست
اوست پس از من به خلق سيد و سرور۱
و در غديريّه ديگرى گويد:
شراب تاك ننوشم دگر زِ خُمّ عصير
شراب پاك خورم زين پس زِ خُمّ غدير
از آن شراب كز آن هر كه قطره اى بچشد
شود ز ماحصل سرّ كاينات خبير
به جان خواجه چنان مستِ آل ياسينم
كه آيد از دهنم جاى باده بوى عبير
نهفته مهر نبى گنج فقر در دل من
كه گنج نقره نيرزد برش به نيم نقير
اگر چه عيد غدير است و هر گنه كه كنند
ببخشد از كرم خويش كردگار قدير[!]
وليك با دهن پاك و قلب پاك اولاست
كه نعت حيدر كرار را كنم تقرير۲

۱و۲ديوان قاآنى، چاپ خط آقا،

ChaMoOsH

سعدی در قصيده‏اى از توديع ماه رمضان، بار بر دل دارد و مى‏گويد:

برگ تحويل مى‏كند رمضان / بار توديع بر دل اخوان
يار ناديده سير زود برفت / دير ننشست نازنين مهمان
غادرالحب صحبة الاحباب / فارق الخل عشرة الخلان
ماه فرخنده روى بر پيچيد / و عليك السلام يا رمضان
الوداع اى زمان طاعت و خير / مجلس ذكر و محفل قرآن
مهر فرمان ايزدى بر لب / نفس در بند و ديو در زندان
تا دگر روز، با حبان آيد / بس بگردد به گونه گونه جهان
بلبلى زار زار مى‏ناليد / بر فراق بهار وقت‏خزان
گفتم اندوه مبركه باز آيد / روزه نو روز و لاله و ريحان
گفت ترسيم بقا وفا نكند / ور نه هر سال گل دهد بستان
روزه بسيار و عيد خواهد بود / تيرماه و بهار و تابستان
تا كه در منزل حيات بود / سال ديگر كه در غريبستان...