نمیدونم چقدر تحویل میگیرین این حرف رو.... به نظرم بهترین جمله برای بهتر زیستن بیشک اینه... <آدمیزاد میمیری... به همین زودی...>
سر توفیق اجباری این چند وقت... که شرحش بماند... این معنا خیلی ذهنم رو مشغول کرد... حقیقت مرگ و یک روزی بالاخره تمام شدن، حتی اگر خیلی جوان باشی مثل... یا عصای دست پدر و مادر باشی... یا این قدر.... فرقی نمیکند... بیشک میچشیاش!... و من ماندم که درک معنای «رفتن» عجب چیزی بود و من این قدر نمیفهمیدمش...
و این حالت یک حس خاصی رو برام معنا کرد... که در اون حالت خدا میدونه اون لحظاتی که مرگ رو نزدیک احساس کردم و غفلت زده نشده بودم چقدر زندگی کردن برام راحتتر بود... چقدر راحتتر و عمیقتر دیگران رو دوست داشتم و بهشون احترام میگذاشتم و چقدر کمتر بود خلجان حسادت... دلخوریای... یک آرامش فوق العاده... هر چند روزگار خیلی زود آدم رو مشغول میکنه و دوباره سر آدمیزاد گرم میشه... گرم و داغ!