به این فکر می‌کردم که آدم‌های دور و برمان چگونه‌اند؟ کدام‌شان با اینکه سنی ازشان گذشته است ولی هنوز ذهن باز و فعالی دارند... به یک نتیجه جالب رسیدم :
به طور میانگین کسانی که ذهن فعال‌تری داشتند صفات نیک اخلاقی‌شان بیشتر از دیگران بود...
بیشتر که فکر کردم دیدم حتی بدون تحقیق میدانی هم می‌توان فهمید کسانی که بخیل، حسود و خسیس نیستند بیهوده ذهن‌شان را درگیر چیزهای پوچ نکرده‌اند و در نتیجه ذهن‌شان آزادانه‌تر فعالیت کرده...
یا مجادله‌گرها و مغرورها که همیشه نظر خودشان را صائب می‌دانند انگار یواش‌یواش قوی استدلال و تحلیل‌شان ضعیف می‌شود...
یا ... یا...
ناگفته پیداست که آدم خوب‌های خیرخواه و مخلص معمولاً بهترین پیشنهادها و نظرها را می‌دهند (در شرایط یکسان) و برعکس آدم بدها ... طبیعی هم هست که آدم خوب‌هایی که از سر خیرخواهی و اخلاص فکر و پیشنهاد می‌کنند و درگیر منافع شخصی و خودخواهی‌ها نیستند، ذهن‌شان آزادانه و راحت‌تر فکر می‌کند و در نتیجه فکرشان پرورش یافته‌تر می‌شود...
شاید مثال جسمی‌اش این باشد که در ورزش بعضی که دنبال برتری به هر قیمتی هستند دست به کارهایی می‌زنند که چه بسا باعث قطع شدن همیشگی ارتباط‌شان با ورزش می‌شود... یا کسانی که از سر چشم‌وهم‌چشمی ورزش می‌کنند (نمونه بارز ورزش‌های بدنسازی) اینها پدر خودشان را درمی‌آورند که یک ذره عضلات‌شان بیشتر رشد کند در نتیجه هم اکثراً آسیب می‌بینند و کلاً با ورزش خداحافظی می‌کنند!
سال‌ها پیش یک کتابی را می‌خواندم به اسم جادوی فکر بزرگ، در نوع خودش جالب بود... هر چند موضوع اصلی کتاب چیز دیگری بود... و مثل همه کتاب‌های موفقیت و روانشناسی غربی رویکردی اومانیستی داشت.... ولی نتیجه فرعی خوبی می‌شد از آن گرفت که هرچقدر بیشتر از بالا نگاه کنید امور برایت کوچک‌تر می‌شود ... و هر کسی با هر دین و آیینی به این نتیجه می‌رسید که برای زندگی بهتر و راحت‌تر، ذهن پویاتر و بازتر باید به دنبال رهایی از رذائل اخلاقی مثل غرور و خودخواهی بود...
بعد دیدم که ای دل غافل کلی «گـل‌گــفــت» بوده و مثل همیشه بی‌خبریم
...
البته بحث ما نیروهای ذهنی و عقل به طور عام است و منظور معصوم از عقل قوه تشخیصی است که به سمت حق و خیر هدایت می‌کند که نتیجه بالفعل شدن مثبت نیروهای ذهنی است... ولی به هر حال این دو ارتباط مستقیم دارند...
سرور آقایان امیرالمؤمنین - که الهی هزاربار قربونشون بشم - فرمودند که:
مَنْ لَمْ يهذِّب نفسه لم ينتفع بالعقل .
هر كس تهذيب نفس نكند ، از عقل بهره نمی‌برد .
غرر الحكم ، ح 1311 .
امام باقر جان ـ که جان‌مان فدایشان - فرمودند که:
چيزى از تكبر در دل انسان راه نمی‌یابد، مگر اين كه به همان اندازه ـ كم باشد يا زياد ـ از عقل او كاسته مىشود
حضرت امام کاظم - که جان‌مان فدایشان - فرمودند که:
هر كس خواهان توانگرى بدون مال و آسودگى قلب از حسادت و سلامتى دين است ، بايد با تضرع از خداوند عزوجلّ بخواهد كه عقلش را كامل كند.
اینجا را هم نگاه کنید خیلی جالب است
...
]
ولي روشن است كه... ذهن (=مخ، مغز،فكر...) نيروهاي مختلفي دارد مثل جسم كه عضلات مختلفي دارد ...
.gif){kind=icon}
!!! اي خدا...
اما از علاقه و استعدادی که در انجام کارهای دستی دارم استفاده میکنم.
.gif){kind=icon}
