kahroba
مدیر انجمن دانشجویی
پست: 98
عضو شده در: 3 شهریور 1389
محل سکونت: ::..Saveh..::
امتياز: 1228
|
|
عنوان: وظايف دانشجو... |
 
|
|
دانشجو بايد پيش از هر چيز، درباره کسي که سرمايه علمي‌اش را از او به دست مي‌آورد و حسن خلق و آداب و رفتارخود را تحت رهبري او فراهم مي‌کند، مطالعه و بررسي کند. بايد استادي را به عنوان الگو انتخاب کرد که از اهليت و شايستگي کامل برخوردار بوده، دينداري او محرز و پاکدامني و صيانت نفس وي مشهور باشد. نبايد دانشجو شيفته و فريفته فزوني آگاهي‌هاي علمي استادي گردد که از نظر تقوا و ديانت وجهات اخلاقي و سياسي نقايص آشکاري دارد؛ زيرا زيان چنين استادي به دين و اخلاق شاگرد، از ناداني شديدتر است.
وظايف دانشجو در قبال استاد:
1- تلقي استاد به عنوان پدر واقعي و روحاني: دانشجو بايد چنان بينديشد که استاد او که از سلامت دين و اخلاق برخوردار است. پدر واقعي و روحاني او است و مسلماً مقام پدر روحاني از پدر جسماني بالاتر و ارجمندتر است.
2- ارج نهادن به استاد و تجليل از مقام علمي وي.
3- تواضع و فروتني در برابر استاد. رسول اکرم(ص) مي‌فرمايد: دانش را بياموزيد و به خاطر آن، آرامش و متانت را فرا گيريد و در برابر کسي که از او دانش مي آموزيد، فروتن باشيد.
- به نيکي ياد کردن از استاد.
5- حق‌شناسي از استاد. دانشجو نبايد در طول زندگاني‌اش از دعاي خير نسبت به استاد غافل بماند.
6- سپاسگزاري از ارشاد و هشدارهاي استاد: اگر چه با توبيخ و انتقاد و گزندگي همراه باشد.
7- تحمل جور و تندروي هاي استاد. بايد در برابر جفاي استاد و تندروي‌هاي اخلاقي او شکيبا بود.
8- زودتر از استاد در درس حاضر شدن.
9- رعايت ادب و نزاکت در برابر استاد: هنگام ورود استاد به کلاس، بر دانشجو لازم است به عنوان احترام بايستد و در محضر او به گونه‌اي بنشيند که نمايانگر ادب و نزاکت باشد. پرسش و خطاب به استاد نيز بايد همواره با ادب و تکريم باشد.
10- عدم ايجاد مزاحمت براي استاد: اگر استاد مشغول گفتگو، مطالعه، تحقيق، نوشتن، تلاوت قرآن يا اقامه نماز است، نبايد مزاحمش شد.
11- عدم تحميل وقت تدريس بر استاد:
12- مراقبت از حرکات و رفتار خود در محضر استاد: از مهم‌ترين وظايف دانشجو اين است که با اشتياق و علاقه به سخنان استاد گوش فرادهد؛ نگاهش را بر او متمرکز سازد و با تمام وجود بدو روي آورده، با دقت در گفته‌هاي وي بينديشد و آن را در حافظه خويش نگه دارد تا او را به اعاده سخن ناگزير نسازد. دانشجو بايد بي جهت نگاه خود را از استاد برنگرفته، به اين سو و آن سو ننگرد. بويژه درلحظاتي که با استاد گفتگو مي‌کند و يا استاد با او سخن مي‌گويد، با لباس و انگشت و .... بازي نکند و خميازه نکشد. نيز در محضر استاد با ديگران در گوشي و پنهاني صحبت نکند و نخندد.
13- رعايت لطف بيان و تنظيم صداهنگام گفتگو با استاد: دانشجو بايد در خطاب به استاد، داراي حسن تعبير و لطافت بيان باشد و به او نگويد: چرا، نه، قبول نداريم، چه کسي چنين گفته، اين سخني که شما مي‌گوييد در کجاست و يا ماخذ آن را در کجا مي‌توان يافت؟ نبايد بگويد: آن چه به خاطر دارم و يا ديگران نقل کرده‌اند با گفتار شما مغايرت دارد. اگر هدف دانشجو در اين چون و چراها بهره گيري از استاد است، بايد در جلسه ديگري غير از جلسه درس و يا در جلسه خصوصي آن ها را مطرح کند. اگر هم ناگزير است که در همان جلسه، پرسش‌هاي خويش را مطرح کند، شايسته است به جاي الفاظ مذکور لحن خود را تلطيف کرده، بگويد: اگر به ما چنين بگويند، اگر اين سخن را قبول نکنيم يا اگر از ما بپرسند به چه دليل مي گويي، در پاسخ چه بگوييم؟ و عباراتي از اين قبيل.
14- ناديده گرفتن اشتباهات لفظي يا علمي استاد: آن چه مسلم است تنها معصومان(ع) از اشتباه و لغزش مصونيت دارند و بشر عادي، گر چه داراي مراتب بالاي علمي هم باشد، گاه دچار لغزش و اشتباه خواهد شد. بنابراين، نبايد شاگرد هنگام غفلت و اشتباه استاد چهره خود را دگرگون سازد و يا با اشاره به ديگران بفهماند که شخصاً راي و سخن استاد را مردود مي‌داند. اگر زبان استاد به تحريف کلمه‌اي شتاب گرفت و به علت جابه جا شدن حروف کلمه، واژه و تعبيري از زبانش خارج شد که داراي مفهوم زننده‌اي بود، شاگرد بايد آن را نشنيده گرفته، به کلي فراموش کند و براي کسي بازنگويد.
15- پيشدستي نکردن شاگرد به پاسخ پرسش ها در محضر استاد: البته اگر خود استاد از او خواست که جواب پرسشي را در جلسه درس بيان کند، اشکال ندارد.
16- قطع نکردن سخنان استاد: شاگرد نبايد در ادامه سخن استاد وقفه ايجاد کند و پيوستگي کلامش را با حرف زدن از هم بگسلد.
17- پرسش به موقع شاگرد: نبايد بي‌جا و بي‌موقع راجع به موضوعي از استاد پرسيد. مطرح کردن پرسش در بين راه نيز صحيح نيست. بايد صبر کرد تا استاد به مقصد برسد و آن گاه پرسش را با او در ميان گذاشت.
18- نبايد به خاطر شرم از پرسش دريغ ورزيد. امام صادق(ع) مي فرمايد: دانش ديني و بينش الهي، هم چون خانه‌اي است که بر آن قفل نهاده‌اند؛ کليد اين قفل، پرسش است.
19- تکريم استاد هنگام طي طريق با او. بايد حرکت و راه رفتن در معيت استاد، نمايانگر احترام و محبت به او باشد. او را از دور با صداي بلند نخواند يا از پشت سر و از راه دور به او سلام نکند. شاگرد بايد خود را نزديک ساخته، سلام و تحيت خويش را با صداي معمولي و متعارف به استاد تقديم کند. به هر حال هر رفتاري که نشانه تکريم و احترام استاد باشد، بر طالبان علم لازم است. اين احترام‌ها علاوه بر آن که کوشش اداي حق استاد است، باعث رشد و شکوفايي صفات نيک دانشجو و برکت در عمر علمي وي مي‌شود. امير مؤمنان علي(ع) مي‌فرمايد: ..... يکي از حقوق دانشمند بر تو اين است که زياده از حد از او پرسش نکني و دست به دامانش نگردي. اگر بر مجلس دانشمند واردشدي و ملاحظه کردي که گروهي از مردم نزد او به سر مي‌برند، بر همه آن‌ها سلام کن؛ سلام ويژه خود را بدان عالم عرضه دار و براي نشستن جايگاهي در برابرش انتخاب کن ... . با گوشه چشم و چشمک زدن يا با دست خود در حضور او اشاره مکن و در مقام ستيز و مخالفت با سخن او، پياپي مگو که: فلاني چنين گفت، فلاني چنان گفت. از طول هم نشيني با دانشمند دلتنگ مشو. مثل دانشمند مثل خرما است. بايد در انتظار به سر بري تا رطبي از درخت بر تو افتد. پاداش دانشمند از روزه‌دار و سحر‌خيز و شب زنده دار و جنگجوي در راه خدا فزونتر است.
جداً اين عجب جمله‌ايه: فوق‌العاده قبولش دارم 
«اگر دانشگاه اصلاح شود، مملكت اصلاح مي‌شود.» |
|
]
