sima_vafa
همكار آفتابگردان
پست: 186
عضو شده در: 28 خرداد 1392
محل سکونت: ساوه
امتياز: 2271
|
|
عنوان: همه یا هیچ؟ |
 
|
|
هوای دلم ابریست...
خدایا می بینی؟
می ترسم ببارم، سالهاست خوب نباریده ام. این ابرهای سیاه بهاری نمی بارند...
طوفانی در راه است...
خدایا، لبریزم می بینی؟ اشکهایم لبخندم را می شویند...
خدایا، تنهایم می بینی؟ به تعداد نفس های بی توام تنهایم...
خدایا، خسته ام میبینی؟ به اندازه تمام کارهای نکرده ام خسته ام...
خدایا، غمگینم می بینی؟ به اندازه تمام نداشته هایم غمگینم...
مرا میبینی؟ صدایم را می شنوی؟ اصلاً مرا می خواهی؟
خدایا این کوه را توان کشیدنم نیست...
از تو دور افتاده ام، اینگونه نمیشود. باید کمی نزدیکتر شوم. نزدیک و نزدیکتر...
خدایا همه را جا گذاشتم و آمدم...
عشق را...
غرور را...
حسرت را...
دلبستگی را...
درد را...
یک «کوه!» را جا گذاشتم و آمدم...
می خواستم بگویم خدایا مرا نمی خواهی؟
ناگاه چشمانم تر شد؛ باریدم... آرام و بی صدا... دیگر از طوفان خبری نبود...
گفتم: خدا دردم را ببین...
گفت: فراموش کردی؟ جایش گذاشتی. نگاه کن همانجاست؛ جایی که تو نیستی...
گفتم: تنهاییم را ببین...
گفت: تو تنها نیستی؛ ببین در کنار منی...
گفتم: غرورم شکست...
گفت: کجاست؟ شکسته اش را نشانم بده...
به زانو درآمدم...
گریستم و گریستم... خالی شدم از هرچه بود...
خدا راست میگفت. از همه چیز گذشتم تا بتوانم به او برسم...
راست میگفت کوه را نمیتوان جابجا کرد؛ باید رهایش میکردم...
نگاهی به خود انداختم...
اکنون همه دارم و هیچ ندارم...
خدا را دارم و باز هیچ ندارم...
به خدا نگاه کردم. لبخند میزد...
گفتم خدایا مرا ببخش...
گفت: هنوز هم فکر میکنی که تو را نمی خواهم؟؟؟
بگو ای بندگان من که بر خودتان اسراف در گناه انجام داده اید(هرگز) از رحمت خدا ناامید نشوید چرا که همانا خداوند می آمرزد گناهان شما را بطور کل و همانا خداوند آمرزنده و مهربان است.
. |
|
]
