اشارات و كنايات

sistemprof

درسالن انتظارفرودگاه خانمی منتظراعلام ازبلندگوبرای سوارشدن به هواپیمابود.برای اینکه وقتش رابیهوده تلف نکند یک کتاب خریدویک بسته نان شیرینی ورفت روی صندلی نشست ومشغول خواندن کتاب شدوگاهی یک شیرینی ازپاکت برمیداشت ومیخورد.آقایی که کنار او نشسته بودهروقت خانم یک شیرینی بر می داشت اوهم یکی برداشته ومیخورد.خانم باخودش میگفت عجب مردم بی ملاحظه شده اندومی خواست چیزی بگویدولی خودداری میکرد.تااینکه فقط یک شیرینی باقی ماند.مردآنرابرداشت وبه دونیم کرد نیمی رابرای خانم ونیم دیگرراخودش خورد،خانم که دیگرصبرش لبریزشده بودبه مردگفت شماچقدر بی ادب وپررو هستید؟ولی مرد فقط اورانگاه می کرد. دراین هنگام بلندگو اعلام کردکه مسافرین سوار هواپیماشوند.

خانم باعجله رفت وسوار هواپیماشد.مردکه برای بدرقه آمده بودبرگشت.خانم وقتی هواپیما پروازکردکیف دستی اش راگشود،وباتعجب دید که بسته شیرنی اش داخل آن است وآن شیرینی ها مال آن آقا بوده وبه ایشان اعتراضی نکرده بود.

چهار چیزاست که نمیتوانی آنرابرگردانی
1- سنگی که زده شد
2- کلمه ای که گفته شد
3- فرصتی که تمام شد
4- زمانی که ازدست رفت

chaser

راست میگید واقعاً
چقدر بده آدم زود قضاوت کنه.
ممنونsistemprof,
امیدوارم بعضی ها این تاپیک رو بخونن. یه کم منصفانه برخورد کنن. Sad

moha1592002

عجب

bahar

خدا برای کسی پیش نیاره(البته موقعیت خانومو منظورمه)
مطلب مفیدی بود آفرين

sistemprof

معلّم يک کودکستان به بچه‌هاى کلاس گفت که می‌خواهد با آن‌ها بازى کند. او به آن‌ها گفت که فردا هر کدام يک کيسه پلاستيکى بردارند و درون آن، به تعداد آدم‌هايى که از آن‌ها بدشان می‌آيد، سيب‌زمينى بريزند و با خود به کودکستان بياورند.
فردا بچه‌ها با کيسه‌هاى پلاستيکى به کودکستان آمدند. در کيسه بعضی‌ها ٢، بعضی‌ها ٣، بعضی‌ها تا ٥ سيب‌زمينى بود. معلّم به بچه‌ها گفت تا يک هفته هر کجا که می‌روند کيسه پلاستيکى را با خود ببرند.
روزها به همين ترتيب گذشت و کم‌کم بچه‌ها شروع کردن به شکايت از بوى ناخوش سيب‌زمينی‌‌هاى گنديده. به علاوه، آن‌هايى که سيب‌زمينى بيشترى در کيسه خود داشتند از حمل اين بار سنگين خسته شده بودند. پس از گذشت يک هفته، بازى بالاخره تمام شد و بچه‌ها راحت شدند.
معلّم از بچه‌ها پرسيد: «از اين که سيب‌زمينی‌ها را با خود يک هفته حمل می‌کرديد چه احساسى داشتيد؟» بچه‌ها از اين که مجبور بودند سيب‌زمينی‌هاى بدبو و سنگين را همه جا با خود ببرند شکايت داشتند.
آنگاه معلّم منظور اصلى خود از اين بازى را اين چنين توضيح داد: «اين درست شبيه وضعيتى است که شما کينه آدم‌هايى که دوستشان نداريد را در دل خود نگاه می‌داريد و همه جا با خود می‌بريد. بوى بد کينه و نفرت، قلب شما را فاسد می‌کند و شما آن را همه جا همراه خود حمل می‌کنيد. حالا که شما بوى بد سيب‌زمينی‌ها را فقط براى يک هفته نتوانستيد تحمل کنيد پس چطور می‌خواهيد بوى بد نفرت را براى تمام عمر در دل خود تحمل کنيد؟»

amatist

خیلی قشنگ بود sistemprofعزیز آفرين

chaser

خیلی خیلی عالی بود.
مرسی از موقعیت شناسی و تاپیک های جالب شما

Hamid

ممنون sistemprof, جان،
اولي رو خونده بودم، اما دومي به نظرم بينظير بود Wink

چه خوب ميشد اين تاپيک يا يه تاپيک ديگه، مخصوص اين نوع داستانهاي باصفا باشه Razz

bahar

سلام دوباره
واقعا آموزنده بود . Surprised

واقعا ازتون شخصا تشکر میکنم (من که خیلی استفاده کردم).
منتظر داستانهای بعدی هستم

sistemprof

سلام
ممنون از اظهار لطف همه دوستان . اگه موافق باشيد همين تاپيك رو ادامه بدهيم و اسمش رو هم به اشارات و كنايات تغيير بدهيم تاپيكهاي مشابه رو هم من توي اين فوروارد ميكنم.

---------------------------------------------------------------------

با خدا خلوت کرده بودم. بي مقدمه از او پرسيدم: زندگي را با يک مثال زميني به من نشان بده. خنديد و گفت: زندگي مانند يک سرسره است. عده اي آن بالا هنوز منتظرند که پايين بيايند. عده اي در ابتداي راهند. عده اي در وسط راه و عده اي هم به آخر اين راه نزديک ميشوند. عده ديگري هم اين مسير را تمام کرده اند. در طول اين مسير موج وار فرازو نشيبهاي زيادي وجود دارد. اما بايد ياد بگيري در هرکجاي آن هستي از همانجا لذت ببري. در لحظه زندگي کن....