بدون شرح از عشق

vakil

سلام به آنانکه رشته تحصيلي شان ((عشق)) است گرايششان صفا کتابشان معرفت و معلمشان (خورشيد) سلام به فارغ التحصيلان رشته ((عشق)) رهروان کوچه هاي وفا و معلمان دوستي و صفا و سلام به بلبل بوستان محبت که سرگرم نغمه سرايي است
بزرگي گفت: عشق مانند مرگ است. تا به آن دچار نشوي نمي داني كه چيست و هنگامي هم كه دچار شدي نتواني براي ديگران بازگو كني
عشق یعنی کوچک کردن دنیا به اندازه یک نفر و بزرگ کردن یک نفر به اندازه دنیا
عشق جامي است كه آنرا سر ميكشيم بي آنكه بدانيم شراب است يا زهر و در هر دوحالت هنگام نوشيدن آن حس خوبي داريم.
اسپانيايي ها مي گن عشق ساكته اما اگر حرف بزنه از هر صدايي بلندتره ايتاليايي ها مي گن عشق يعني ترس از دست دادن تو ايراني ها مي گن عشق سوء تفاهمي ست بين دو احمق كه با يك ببخشيد تموم مي شه
عشق همانند پروانه ايست كه اگر سفت بگيري له ميشود و اگر سست بگيري مي گريزد
آموختم که عشق واقعي در طول زمان و مکان از دل بيرون نمي‌رود. اگر کسي مي‌تواند عشقش را کنار بگذارد بايد بداند که آن هوسي بيش نبوده است. عشق واقعي شعله اي است که هرگز خاموش نمي‌شود
به كسي عشق بورز كه لايق عشق باشد نه تشنه عشق.چون تشنه عشق روزي سيراب ميشود
عشق نور است که هرچه را در مسيرش قرار بگيرد - از جمله قلب ها را - از خود روشن مي سازد
براي عشق تمنا كن ولي خار نشو. براي عشق قبول كن ولي غرورتت را از دست نده . براي عشق گريه كن ولي به كسي نگو. براي عشق مثل شمع بسوز ولي نگذار پروانه ببينه. براي عشق پيمان ببند ولي پيمان نشكن
به خطا خویشتن را از عشق محروم ساختن وحشتناک ترین گمراهی هاست، خسرانی ابدی است کخ نه در زمان و نه در ابدیت جبرانی ندارد.
عقل تا تدبیر و اندیشه کند/رفته باشد عشق تا هفتم سما/عقل تا جوید شتر از بهر حج/رفته باشد عشق بر کوه صفا
عشق همیشه خلاق است ، عشق هرگز ویران نمی کند ، و این تنها دست مایه ی امید انسان است.
گر چه من خود ز عدم دلخوش و خندان زادم/عشق آموخت مرا شکل دگر خندیدن

دوستان کمک کنید بحث عشق رو بیشتر دنبال کنیم کمک کنید معنی این واژه ی مقدس و این بهترین عبادت رو بهتر درک کنیم

shoiichi

vakil عزيز
از اون تعربف يك كلمه اي معلوم بود كه اهل حالي آفرين

حال از قول استاد علامه محمد تقي جعفري عرض كنم به حضورتون كه مضمون صحبتشان اين است:
عشق محبت يا نهايت محبت نيست عشق توسط جهشي از وادي محبت به وادي فرا تر بوجود مي‌ ايد.

شايد منظور استاد علامه رضوان الله عليه اين بوده كه اصلا جوهر عشق با محبت سواست.

راستي بايد بدونيد كه عشق از عشقه ( گياهي كه به سختي به گياهي ديگه مي پيچه )
گرفته شده .
زت زياد

sistemprof

يک داستان کوتاه

كوله ‌پشتي‌اش‌ را برداشت‌ و راه‌ افتاد. رفت‌ كه‌ دنبال‌ خدا بگردد؛ و گفت: تا كوله‌ام‌ از خدا پر نشود برنخواهم‌ گشت.نهالي‌ رنجور و كوچك‌ كنار راه‌ ايستاده‌ بود.مسافر با خنده‌اي‌ رو به‌ درخت‌ گفت: چه‌ تلخ‌ است‌ كنار جاده‌ بودن‌ و نرفتن؛ و درخت‌ زير لب‌ گفت: ولي‌ تلخ‌ تر آن‌ است‌ كه‌ بروي‌ و بي‌ رهاورد برگردي. كاش‌ مي‌دانستي‌ آن‌چه‌ در جست‌وجوي‌ آني، همين‌جاست. مسافر رفت‌ و گفت: يك‌ درخت‌ از راه‌ چه‌ مي‌داند، پاهايش‌ در گِل‌ است، او هيچ‌گاه‌ لذت‌ جست‌وجو را نخواهد يافت. و نشنيد كه‌ درخت‌ گفت: اما من‌ جست‌وجو را از خود آغاز كرده‌ام‌ و سفرم‌ را كسي‌ نخواهد ديد؛ جز آن‌ كه‌ بايد. مسافر رفت‌ و كوله‌اش‌ سنگين‌ بود. هزار سال‌ گذشت، هزار سالِ‌ پر خم‌ و پيچ، هزار سالِ‌ بالا و پست. مسافر بازگشت. رنجور و نااميد. خدا را نيافته‌ بود، اما غرورش‌ را گم‌ كرده‌ بود. به‌ ابتداي‌ جاده‌ رسيد. جاده‌اي‌ كه‌ روزي‌ از آن‌ آغاز كرده‌ بود. درختي‌ هزار ساله، بالا بلند و سبز كنار جاده‌ بود. زير سايه‌اش‌ نشست‌ تا لختي‌ بياسايد. مسافر درخت‌ را به‌ ياد نياورد. اما درخت‌ او را مي‌شناخت. درخت‌ گفت: سلام‌ مسافر، در كوله‌ات‌ چه‌ داري، مرا هم‌ ميهمان‌ كن. مسافر گفت: بالا بلند تنومندم، شرمنده‌ام، كوله‌ام‌ خالي‌ است‌ و هيچ‌ چيز ندارم. درخت‌ گفت: چه‌ خوب، وقتي‌ هيچ‌ چيز نداري، همه‌ چيز داري. اما آن‌ روز كه‌ مي‌رفتي، در كوله‌ات‌ همه‌ چيز داشتي، غرور كمترينش‌ بود، جاده‌ آن‌ را از تو گرفت. حالا در كوله‌ات‌ جا براي‌ خدا هست. و قدري‌ از حقيقت‌ را در كوله‌ مسافر ريخت. دست‌هاي‌ مسافر از اشراق‌ پر شد و چشم‌هايش‌ از حيرت‌ درخشيد و گفت: هزار سال‌ رفتم‌ و پيدا نكردم‌ و تو نرفته‌اي، اين‌ همه‌ يافتي! درخت‌ گفت: زيرا تو در جاده‌ رفتي‌ و من‌ در خودم. و پيمودن‌ خود، دشوارتر از پيمودن‌ جاده‌هاست

niloofar_ofy

من همانم که عشق می ورزم
و کسی که عشق می ورزد منم
در واقع ما دو روحیم در یک بدن حلول کرده ایم
پس هنگامی که مرا می بینی او را می بینی
و هنگامی که او را می بینی در واقع مرا می بینی

امیدوارم همه عاشق های دنیا مصداق این قطعه باشند