یه مشاعره کوچولویه دیگه (البته ایندفه یکم بزرگتر )

animeditor

در هوایت بی قرارم روز و شب
سر ز کویت برندارم روز و شب

Raha

باز ای که سرگشته تر ازفرهادم
دریاب که دیوانه تراز مجنونم

animeditor

به مناسبت اولین سالگرد شهادت شهید احمد کاظمی

مرگ همراه مرد میدان است
عافیت، هستگاه انسان است

niyosha488

تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من
هیچ کس می‌نپسندم که به جای تو بود
به وفای تو که گر خشت زنند از گل من
همچنان در دل من مهر و وفای تو بود

سعدي

Raha

در تنگ قفس باز است و افسوس
که بال مرغ آوازم شکسته ست
نمی دانم چه می خواهم بگویم
غمی در استخوانم می گدازد
خیال ناشناسی آشنا رنگ
گهی می سوزدم گه می نوازد

niyosha488

دیر گاهی است در این تنهایی
رنگ خاموشی در طرح لب است
بانگی از دور مرا می خواند
لیک پاهایم در قیر شب است
رخنه ای نیست دراین تاریکی
در و دیوار به هم پیوسته

سهراب

Raha

هر یک از ما آسمانی داشت در هر انحنای فکر
هر تکان دست ما با جنبش یک بال مجذوب سحر می خواند
جیب های ما صدای جیک جیک صبح های کودکی می داد
ما گروه عاشقان بودیم و راه ما
از کنار قریه های آشنا با فقر
تا صفای بیکران می رفت

سهراب

animeditor

تو چون باد مي چرخي و مي روي
شتابان از اين جا گذر مي كني

Raha

تو آن گویای خاموشی که شرح حال دل گویی
تو آن در گرانقدری که از دریای دل خیزی

niyosha488

يك آسمان پرنده رها روي شاخه‌ها،

در باغ بامداد.

يك آسمان پرنده،

سرگرم شستشو

در چشمه‌سار باد!

يك آسمان پرنده،

در بستر چمن

آزاد، مست، شاد...

از پشت ميله‌ها،

بغضي به هاي هاي شكستم،

قفس مباد!

شاملو