بنابر آنچه آمد شناخت انسان از خواص درمانی گیاهان بر اساس نقاشی های حك شده بر دیواره های غارها به هجده هزار سال قبل از میلاد مسیح بر می گردد. به عقیده نویسنده كتاب Denise Winchello Brown رایحه درمانی و كار با عصاره و روغن های گیاهان معطر در مصر متولد شد. در همان مآخذ ذكر شده كه در كشورهای چین و هند در سه هزار سال قبل از میلاد مسیح استفاده از گیاهان جهت درمان و به كارگیری عصاره آنها اثری شناخته شده بوده است. در كتاب وداها نیز به كاربرد چندین گیاه اشاره شده است.
حدود هزار سال پیش ابوعلی سینا دانشمند ایرانی دانش وسیع پزشكی كاربرد درمانی گیاهان دارویی و روغن های گیاهی را در كتاب قانون جمع آوری كرد كه در این كتاب به عنوان مرجع در مراكز و دانشگاه های پزشكی برای حدود پانصد سال تا قرن شانزدهم میلادی در سراسر دنیا تدریس می شد.همانطور كه در شماره قبل آورده شد این دانش از مصر به یونان و به روم باستان و قرون وسطی به دیگر نقاط اروپا از جمله آلمان و انگلستان منتشر شد. این دانش در قرون وسطی در پزشكی، و مبارزه با شیوع بیماری هایی مانند طاعون و در مراسم مذهبی كاربرد زیادی پیدا كرد. در دوران رنسانس دانش روغن ها و عصاره های گیاهی كاربرد وسیع تری به خصوص در علم پزشكی داشته و منابع جدیدی در این باب نوشته و منتشر شد.
قرن هفده تا نوزده میلادی در اروپا
در قرن هفدهم طاعون در انگلستان شیوع پیدا كرد و این امر باعث رونق بیشتر و محبوبیت گیاهان و عصاره های گیاهی در میان مردم شد. عطارها (سازندگان عطر و عصاره گیاهی) به علت تماس دائم با عصاره های گیاهی در مقابل ابتلاء به طاعون مصونیت داشتند. علاوه بر كاربرد عصاره ها در جلوگیری از شیوع طاعون، در طب عمومی و درمان بیماری های داخلی و همچنین پوستی استفاده گسترده ای پیدا كردند.
در قرن هجده میلادی تقریبا" تمام كسانی كه دانش گیاه شناسی داشتند و برخی پزشكان از عصاره و روغن های گیاهی استفاده می كردند.محققان قرن نوزدهم توانستند برخی از تركیبات شیمیایی درون روغن ها و عصاره های گیاهی را شناسایی كنند و این اقدام منجر به تولید عصاره های سنتتیك شد كه كم كم جایگزین گیاهان طبیعی و روغن های گیاهی شد.
با دایر شدن كارخانجات دارویی، محصولات طبیعی جای خود را به تولیدات سنتتیك دادند كه متأسفانه علاوه بر طبیعی نبودن، تأثیرات جانبی سوء نیز داشتند.
قرن بیستم
رایحه درمانی مدرن را می توان به شیمی دان فرانسوی به نام Rene Maurice Gattefosse نسبت داد. رایحه درمانی (Aromatherapie) نام كتابی بود كه در سال 1937 منتشر كرد و با نشر این كتاب كلمه رایحه درمانی در اذهان ثبت شد. طی جنگ جهانی اول او با روغن ها و عصاره های گیاهان زخم های سربازان را معالجه می كرد. در استرالیا نیز شیمی دانان تحقیق را بر روی خواص روغن ها و عصاره های گیاهی(مانند درخت چای Tea Tree) شروع كردند.
در ایتالیا چندین پزشك بر روی خواص روان درمانی روغن های گیاهی (مانند یاس و لیمو) تحقیق كردند. پزشك دیگری به نام Jean Valnet در فرانسه در سال 1964 با نشر كتابی به نام رایحه درمانی تأثیر به سزایی بر دانش رایحه درمانی گذاشت، چنانچه این كتاب به نام انجیل رایحه درمانی معروف شد. فعالیت های وسیعی در زمینه استفاده های بهداشتی و زیبایی از روغنها و عصاره های گیاهی آغاز شد و توسط تكنیك های ماساژ، جهت شادابی و جوانی بر پوست نیز اعمال می شد.
در حال حاضر رایحه درمانی مورد توجه خاص بسیاری برای درمان ناراحتی ها و بیماری ها برای مصارف زیبایی و تأثیرات روانی قرار گرفته است. به این منظور تعداد قابل توجهی كلینیك رایحه درمانی در بیمارستان ها، كلینیك ها و مراكز درمانی تأسیس شده اند كه جهت درمان بیماری ها و ناراحتی ها از رایحه درمانی بهره می برند. تعداد متقاضیان رایحه درمانی به سرعت رو به افزایش است. به این منظور جهت آشنا شدن خوانندگان با عصاره ها و روغن های گیاهی و رایحه درمانی در شماره های آینده نشریه در مورد مصارف روغن ها مقالاتی خواهد آمد.
نظر شما در مورد این آموزش |
English
العربی
Swedish
François