Angry Birds ثابت کرد که کاربران فقط عاشق بازی‌های حجیم و باکیفیت نیستند

چند روزی است که تاپیک «هدف غرب از ساخت بازی های ضد ایرانی» در انجمن‌ها فعال است. صحبت‌های خوبی بین دوستان مطرح شد که باعث شد این مطلب را بنویسم.

یکی از دوستان گفته‌اند: ترجیح می‌دهم با وجود بازی‌های با کیفیتی مثل Battlefield همان Angry Birds دوست داشتنی را بازی کنم. (شما هم می‌توانید از اینجا، «پرندگان خشمگین» را دانلود و نصب و بازی کنید)

یکی دیگر از دوستان گفته‌اند: رو آوردن جوانان ایرانی به بازی‌های خارجی طبیعی است، چون بازی‌های تولیدی ایران مثل «شمشیر نادر» از نظر کیفیت در مقابل بازی‌هایی مثل «میدان نبرد»  و Call of Duty و امثالهم حرفی برای گفتن ندارد!

به نظرم رسید که جمع این دو نظر می‌تواند نتایج جالبی برای تولید کنندگان بازی در ایران و حتی برنامه‌نویسان ایرانی داشته باشد!

دقت کنید:

1- بسیاری از کاربران با وجود بازی‌های با کیفیتی مثل Battlefield، عاشق Angry Birds یا بازی کرم‌ها هستند. (حقیقتاً خود من تعداد دفعاتی که Angry Birds را بازی کرده‌ام بیشتر از دفعاتی بوده است که بازی‌هایی مثل Battlefield و Rainbow 6 و Black Ops و ... را بازی کرده‌ام)
2- ما در ساخت بازی‌های با کیفیت بخواهیم یا نخواهیم از غرب عقب هستیم.

نتیجه؟

ما باید وقتمان را صرف تولید بازی‌هایی مثل Angry Birds کنیم.
چرا میلیون‌ها تومان هزینه برای تولید بازی‌ای کنیم که خودمان هم وقتی بازی می‌کنیم فکر می‌کنیم هیچ وقت به پای بازی‌های مشهور نمی‌رسد؟
در عوض بیاییم فکر و بررسی کنیم.
فکر و تحقیق کنیم که چرا کاربران، عاشق بازی‌هایی مثل نقطه‌خور و پرندگان خشمگین و ... می‌شوند؟

- آیا به این خاطر است که روی همه پلتفرم‌ها با یک کیفیت اجرا می‌شود؟ (روی PC با هر نوع کارت گرافیک و رم و سی.پی.یو، روی گوشی با هر نوع سیستم عاملی، روی تبلت‌ها، حتی روی مرورگرها)
- آیا به این خاطر است که داستان جالبی دارد؟
- آیا به این خاطر است که دائماً نسخه جدیدی ارائه می‌شود و کاربر همیشه با چالش جدیدی رو به رو است؟
- آیا به این خاطر است که ساده است؟ و کاربران همیشه سادگی را به زرق و برق ترجیح می‌دهند؟ (مثل گوگل که همیشه سادگی‌اش دوست داشتنی‌تر از زرق و برق یاهو و ... بوده است)
- آیا این بازی‌ها با تبلیغات بسیار بود که مشهور شدند؟

خلاصه باید تحقیق‌های روان‌شناسی و فنی دانشگاهی و دقیق روی این موضوع انجام بگیرد و نتایجش در اختیار سازندگان قرار گیرد و سپس با توجه به آن‌ها اقدام به ساخت بازی‌های مشابه کرد.

اصلاً من فکر می‌کنم همه برنامه‌نویسان می‌توانند با کمی تلاش بیشتر بازی‌هایی در این حد بسازند و نیازی به راه‌اندازی مؤسسات بزرگ و امکانات عظیم نیست.

حقیقتش را بخواهید من خودم تصمیم گرفتم روی این موضوع کار کنم. یک داستان خوب گیر بیاورم و بنشینم یک بازی جمع و جور و ساده، اما با داستان خوب و ذاتاً آموزنده (مثلاً القا کننده پیروزی حق بر باطل و ...) بسازم.
اما در کل، فکر می‌کنم این وظیفه سازمان‌های مرتبط است. باید نگاه خود را اصلاح کنند. باید به بازی‌هایی که حتی یک دانشجو در یک شهرستان دور افتاده ساخته است، اما قابل مطرح کردن است اهمیت دهند. نه اینکه ببینند چند میلیون تومان هزینه برای آن شده است و توسط فلان مؤسسه تهرانی(!) ساخته شده، پس در جشنواره‌ها آن را لایق جایزه بدانند!!

موفق باشید؛
حمید رضا نیرومند