نظرات طرح شدهاناریام (امتیاز : 0)
توسط اناریام در مورخه : یکشنبه، 23 بهمن، 1401
سلام و تحیت
از صمیم قلب بهت تبریک میگم برادر
خیلی خیلی خوشحال شدم واقعا مبارک باشه
...
خلاصه که خیلی خوبه.... سخت هست ولی اگر آدم دل بده خیلی قشنگه و اصلا قابل قیاس با لذتها و تجربههای دیگه نیست
رابطه فرزند و والد دنیای هیجانانگیزیه... فرزند بخشی از وجود خود آدمه ولی بیرون از آدم!
این تجربه فوقالعاده به نظرم خیلی عمیقتر از ازدواجه... ازدواج تا قبل بچه هنوز دو فردی هستند که بنا بر شرایط و منافع کنار هم هستند و تجربه واقعی "ما" شدن و یکی شدن و خانواده شدن بعد از بچه حقیقت میگیره... اصلا انس و الفتی که بعد بچه بین زوجین ایجاد میشه بیشتر میشه
چون آدم وسعت پیدا میکنه تا قبلش بیشتر به فکر منافع خودشه ولی بچه میشه هدف مشترک و افراد خودشون رو کمتر میبینند
فرزنددار شدن خیلی از معانی رو به چالش میکشه و بازتعریف میکنه... حس مسئولیت، رشد و خیلی از صفات ارتقا پیدا میکنه و با افزایش تعداد بچهها وسعت بیشتری پیدا میکنند...
والد شدن رابطه آدم رو با خدا خیلی عمیقتر میکنه. از یکطرف ضعف و ناتوانی فرزند والد رو بیشتر به خدا وابسته میکنه و نصف درخواستهای والدین میشه عافیت بچهاش
از طرف دیگه جنس رابطه فرزند با والد شبیهترین حالت به جنس رابطه بنده با خدارو داره... و تازه بعد از پدر یا مادر شدن آدم حس همذاتپنداری بیشتری با خدا میکنه! مثل وقتی که والد از عمق جان خیر و صلاح بچه رو میخواد ولی کودک فکر میکنه قصد محدود کردنش رو دارند و فرمان نمیبره...
خلاصه آماده کن خودت رو! بچه مخصوصا یکی دوسال اول قاتل وقته! مریض شدن، دندون درآوردن، آروغ گرفتن، خواباندن، ختنه کردن! از پوشک گرفتن! حتی حموم بردنشون هم پروژه است! و نوع مادرهای امروزی به کمک احتیاج دارند... اگر روی وقتت خیلی حساس باشی قطعا به چالش میخوری! باید نگاهت قشنگ تغییر کنه!
یا یواش یواش تو خونه نباید کار کنی چون عملا خیلی اوقات باید بری کمک دست خانم و تمرکز نمیشه داشت دیگه... یا اینکه خدمتکار بگیرید...
هوای مادر بچه رو خیلی باید داشته باشی اگر دلت بچههای دیگری هم میخواد! تجربه و مسئولیت اولین فرزند برای خانمها سنگینه و اضطرابهای خاص خودش رو داره...
آن شاء الله که مولود بابرکتی باشه