چقدر به مرگ فکر می کنی ؟

niloofar_ofy

یه روز که داشتم از مراسم تشییع یکی از جوونای فامیل که اونم شاید مثل بعضی از ما فکر می کرد تا پیر نشه نمی میره برگشتم، بلند بلند درباره مرگ فکر میکردم و اینکه مرگ، این حقیقت پنهان نشدنی خیلی زود ممکنه سر برسه و آدمو قافل گیر کنه و اونوقته که حسرت و آه و واویلا به درد نمی خوره و ...( حالا بگذریم که مادرم حسابی شاکی شد، لذا توصیه اکید دارم که پیش مادراتون حرف از مردن و مرگ نزنید )
بنابراین مرگ نعمتى از جانب خدا و سرنوشتى حتمى است که براى همه نوشته شده و خوب هم نوشته است .
پيامبر(ص) فرمودند: من که پيامبر خدا هستم نمي دانم آيا پاي خود را که بر مي دارم تا لحطه اي که ان را بر زمين گذارم اجل مهلتم خواهد داد يا نه؟! پس کارهايتان را چنان تنظيم نماييد که گويي لحظه اي بعد در اين جهان نخواهيد بود .
پس ما میتونیم با مطرح کردن این موضوع جزو انسانهایی باشیم که یاد مرگ قسمتی از برنامه روزانه زندگیمون باشه و طوری زندگی کنیم که انگار در آخرین روز زندگیمون هستیم در اینصورت مطمئنم قدر تمامی لحظات عمرمون رو خواهیم دانست دیگه کسی رو از خودمون نمی رنجونیم، دل مادر و پدرمون رو نمی شکنیم، دیگه پشت سر کسی اراجیف نمی بافیم و نمازهایمان با حضور قلب خواهد بود اگر احساس کنیم آخرین نمازیست که بجا می آوریم.

ghodrat

.
.
.
.
.
.
واین قصه همچنان ادامه دارد