اين منم

barfi

نازنين دخترکم
پدرت با تو سخن مي گويد
اي تو تنديس همه زيبايي
اي تو برتر زخيال
اي گياه سر سبز
از گريبان تو صبح صادق
مي گشايد پر و بال

دست تو
شاخه قنديل بلور
چشم تو چشم غزال
دو لبانت
چو دو گلبرگ هلو

اي سرا پا خوبي
اي سر و پا همه ناز
هرگز از خويش مرا دور نساز
تو همه هستي من هستي من
اي تو مصداق همه روياها
مدتي هست که کم مي خندي
نه مگر مايه اميد مني ؟
پس سبب چيست چنين رنجوري ؟
با ضريب هوشي و توانايي بالاي صد اينک.
افسوس
چه به روزت آمد
که چنين پژمردي
و چنين نالاني ؟
چشم هاي تو بدان زيبايي
تار هستند و دو بيني دارند ؟
دستهاي تو کمي مي لرزند ؟
قد سرو تو بدان رعنايي
گه گهي ميل خميدن دارد ؟

ساق پاهاي بلورين تو واي
کم کمک مي لغزد ؟
واي مردم اينک
دختر من دارد
همچو شمعي کم کم ميگدازد هر دم !
من ولي حيرانم
اين مطب آن مطب سرگردانم
من چه ميدانستم
ام اس از چيست ؟
چرا آمده ا ست ؟
و چه کس ميداند ؟
همه کس مي گويند نوعي بيماري خاص
اين چه خاصيست که خاصان نپذيرفتندش ؟
دخترم !
مي شود باز برقصي . بدوي - بر خيزي ؟
مي شود قهر کني ؟ ناز کني ؟ بستيزي ؟دو قدم راه روي
يا که با دستانت
قلمي بر داري
بنويسي ( بابا) ؟
خنده ام مي گيرد
چه تمناي محالي دارم
نازنين دختر من
دختر زيبايم
درد ام اس دارد

در خزان امسال
پدرم با اندوه
شعر بالا را خواند
و به مهمانان داد

اينک از من به پدر

نازنينم- پدرم
پدر محترمم
پدر مضطربم
تو چرا نوميدي ؟
در من اينک کوهي
سر بر افراشته از ايمان است
من خدا را دارم
من شما را دارم
و به قول سهراب
( تا شقايق هست - زندگي بايد کرد ؟)
راست هم مي گويد
چرا نوميد شوم
نا اميد شيطان است
دل من با اندوه
هم نشيني نکند
من دگر مي دانم
غم و درد امروز
تاوان افکار ديروز من است
( چشم ها را بايد شست
جور ديگر بايد ديد )
من توانائي آن را دارم
به همه کس گويم
بله - ام اس دارم
ولي با تغيير فکر
در پي درمانم
من به سهمي که خدا
به من ارزاني کرد
راضي و تسليمم
مي پذيرم آن را
حکمتي هست در آن
که فقط او داند

چه توان کرد که سهمم اين شد
سهم آن يک سکته
سهم آن ديگر ايدز
سهم او پمفيگوس
سهم من هم ام اس

کس چه داند که بهار
سال ديگر که مياد
با خودش درمان را نکند ارزاني ؟
حتم دارم که بهار
و به هنگام شکوفائي گل ها در دشت
آن زماني که زمين
فرش گل ما گردد
کائنات از اطراف
همه ذرات شفا را برسانند به من
من شفا مي يابم
حتما ايمان دارم
آن زمان بر خيزم
و بگويم مردم
من چقدر خوشبختم
و فرياد زنم
و به هر کس گويم
باز کن پنجره را
در بگشا
که بهاران آمد
که شکفته گل اميد به بستان آمد
باز کن پنجره ها را و ببين
آفتاب آمده است
عشق با خود دارد

و شفا را بر ما
ارمغان آورده است

همه سال در نوروز
لحظهء سال تحويل
همه چيز
مي نمايد تغيير
حتم و ايمان دارم
که شفا مي يابم
باز من مي رقصم
باز من مي رقصم
بر همه ديوارها
مي نويسم (بابا)
مي نويسم (مامان)
دوستتان ميدارم
نه پدر نيست اميد تو محال
اندکي صبر نما
دل قوي دار سحر نزديک است
کوه بايد شد و ماند
رود بايد شد و رفت
دشت بايد شد و خواند
شاد بايد خنديد
شاد بايد پنداشت
شاد بايستي زيست
شاد بايد رقصيد
شاد بايد نگريست
شاد مي بايد ديد
شاد بايست شنيد
شاد بايد خنديد
شاد بايد بوسيد دست نوروز و بهار
بهاران شاد شاد شاد

sistemprof

آفرين آفرين آفرين !

آفرين به ايمان و اراده شما و به اين شعر زيبا
خيلي فوق العاده بود بود

خودتون نوشته بودين؟

tirana

zaman

چه زیبا

چه لطیف

و چه محکم و با اراده آفرين

آرمسترانگ دوچرخه سوار آمریکائی سرطان داشت ولی با ایمان و اراده خوب شد و بعد از اون 7 سال متوالی قهرمان دوچرخه سواری شد.بقیه بیماریها که دیگه چیزی نیستند. Wink

بازم آفرین.
راستی شاعر این شعر کیه؟

chaser

آفرین به تو نازنین آفرين

آفرین . خانمی معرکه بود . بدون اغراق میگم تو حرف نداری دختر آفرين

نشون بده برفی کیه آفرين

barfi

اين شعر در مجلهء ام.اس چند سال پيش نوشته شده بود.من خيلي از اين شعر خوشم اومده بود براي همين اون مجله رو هنوز دارم.من از 15 سالگي بيمارم.
واقعيت اينه كه ما با اينكه خودمون بيماريم و ديگران بايد به ما دلداري بدن . ما بايد به اطرافيانمون دلداري بديم.هيچ وقت اون زماني رو كه تو بيمارستان بستري بودم فراموش نمي كنم . مادرم گريه مي كرد ولي من مي گفتم حكمته خداس.خدا تو حكمتش رحمت هم داره.ازتو ممنونم كه به من روحيه ميديد.
you love me Wink

chaser

my dear dear barfi
I love you
he loves you
she loves you
they love you
we love you .
God loves you
love رو صرف کردم. Mr. Green

peditam

alibood

behtare begam fogholade bood آفرين

ba in iman va erade hatman be hadafet miresi آفرين

bazam migam kheili ali bood

barfi

تشكر پدي جون و سميراي عزيزم.

animeditor

سلام جمیعاً

دردم از یار است و درمان نیز هم . . . دل فدای او شد و جان نیز هم

(نمی دونم چه قدرش راسته ولی می گن) فرشته ها از خدا پرسیدن:
خدایا! تو که این دنیا با این همه زیبایی و نظم و همین طور انسان، این اشرف مخلوقات رو آفریدی، چرا غم رو هم توی دنیا قرار دادی؟

خدا می گه:
غم رو برای این آفریدم که بندهء من، لااقل توی غم ها به یادم باشه و من رو فراموش نکنه.
...
پس خوش به حال کسی که هیچ وقت غم رو فراموش نکنه.

خدایا!
گفتی که به دلشکستگان نزدیکم . . . ما نیز دل شکسته داریم ای دوست

برفی جون!
می دونم که خودت همه چی رو خوب می دونی؛ شاید (و حتماً) بیشتر از من. پس حرف اضافی نمی زنم.
از شعری هم که نوشتی واقعاً ممنونم. خیلی قشنگ بود. Wink

التماس دعا
یا علی