حقیقت این است که دنیا چیزی به شما نمی‌دهد مگر اینکه چیزی از شما بگیرد. من کسی را ندیده‌ام که دنیا بدون گرفتن چیزی از او، به او چیزی داده باشد. مهم هم نیست که چه بخواهی؛ پول می‌خواهی؟ علم می‌خواهی؟ قرب الهی می‌خواهی؟ باید چیزی فدا کنی تا چیزی بگیری. یاد آن تعبیر عجیب از امیر المؤمنین علیه السلام در خطبه ۱۹۳ (خطبه متقین که این ترم به لطف درس اخلاق در نهج‌البلاغه مجبور شدیم که آن را حفظ کنیم و چه لذتی داشت) افتادم: فَالْمُتَّقُونَ ... أَرَادَتْهُمُ الدُّنْيَا فَلَمْ يُرِيدُوهَا وَ أَسَرَتْهُمْ فَفَدَوْا أَنْفُسَهُمْ مِنْهَا. اهل تقوا ... دنیا آن‌ها را خواست اما آن‌ها آن را نخواستند و دنیا آن‌ها را اسیر کرد، حاضر شدند جان خود را فدا کنند تا از دست دنیا خلاص شوند! حالا مسابقه انسان‌ها در این است که اولاً چه می‌خواهند؟ ثانیاً برای به دست آوردن آن چه چیزی به دنیا می‌فروشند!؟ خیلی‌ها پول خواست... (ادامه)