این مطلب را بیشتر برای «بچه‌های مسجد» (بچه‌های زیر ۲۵ سال) می‌نویسم... چند شب پیش در یکی از مساجد بودم که حاج آقای جوان و دوست‌داشتنی آن مسجد بین دو نماز بلند شد و گفت: یک بنده‌ی خدایی که نخواسته نامش فاش شود، یک کار جالب انجام داده است: یک «نذر فرهنگی». او مقدار زیادی لوازم التحریر و کتاب داستان و غیره خریده و آورده و گفته به همه بچه‌های مسجد این‌ها را جایزه بدهید و همان جا به همه بچه‌هایی که حتی شانسی آن شب مسجد آمده بودند یکی دو جایزه دادند.اشک از چشمانم درآمد. حدس می‌زنم آن بانی هم مانند من بودنش در مسجد را مدیون جوایزی است که در نوجوانی از مسجد گرفته است و حالا این روال باید توسط او و ما زنده بماند... باور می‌کنید من تقریباً همه جوایزی که از ابتدایی تا به حال گرفته‌ام (از ۲۰ سال پیش به این طرف) را نگه داشت... (ادامه)