به ياد مرحوم قيصر امين پور

alidervish

باز هم اول مهر آمده بود
و معلم آرام
اسم ها را می خواند
اصغر پور حسین !
پاسخ آمد:
حاضر
قاسم هاشیمیان !
پاسخ آمد حاضر
اکبر لیلا زاده....
پاسخش را کسی از جمع نداد
بار دیگر م خواند :
- اکبر لیلازاده
- .....
پاسخش را کسی از جمع نداد
همه ساکت بودیم
جای او اینجا بود
اینک اما ، تنها
یک سبد لاله ی سرخ
در کنار ما بود
لحظه ای بود ، معلم سبد گل را دید
شانه هایش لرزید
همه ساکت بودیم
ناگهان در دل خود زمزمه ای حس کردیم
غنچه ای در دل ما می جوشید
گل فریاد شکفت !
همه پاسخ دادیم :
حاضر
ما همه اکبر لیلا زادیم

alidervish

اوّل مهر رسید و من در همان " اوّل آ " بودم
مثل گنجشک دلم می‌زد، مثل گنجشک رها بودم

پای یک پنجره میزی بود، چه تقلّای عزیزی بود
پنجره راه گریزی بود، خیره در پنجره ها بودم

پشت هر پنجره دنیایی ست ، چشم وا کردم و بستم ، آه
من کجایم؟ تو کجا؟ با خویش در همین چون و چرا بودم

گفت : بابا دو هجا دارد... نام من چار هجایی بود
نان یکی... آب یکی ... باران... مثل باران دو هجا بودم

گفت: هر حرف صدا دارد... در سکون حرف زدم با خود
هم صدا بودم و هم ساکت ، نه سکوت و نه صدا بودم

گفت: دلتنگ که ای؟ خندید... گریه کردم که پدر... خم شد
آه بابا، بابا، بابا، سخت دلتنگ شما بودم

جنگ شد، پنجره ها افتاد ، بچّه ها تشنه سفر کردند
هشت نهر آینه جاری شد، تشنه در کرببلا بودم

گفت: هی هی! تو کجایی؟ تو ... راست می گفت، کجایم من؟
تو نبودی... تو چهل سال است... من... اجازه؟... همه را بودم

تو چهل سال همه غایب... تو چهل سال همه در خویش...
من چهل سال، خدای من! من چهل سال کجا بودم؟