دلتنگيهاي من

Arezoo

اکنون تنهایم

دستانم را هوای غربت پرکرده

بند بند انگشتانم پی انگشتانی میگردند

دستانم بی حس شده اند

برگرد دلم بهانه ات دارد

چشمانم چیزی کم دارند

پی یک جفت چشم میگردند

یک جفت چشم مهربان

پس برگرد که هوای تو چشمانم را پر کرده

برگرد . . . .

Arezoo

نمی دونم از کجا شروع شد ؟. . . . . . . .

دقیقا یادم نیست که چطوری شد که دل دادم و وابسته شدم ؟. . . . . . . .

خلاصه هرچی که بود الان ناراضی نیستم بلکه خوشحالم . . .

از اینکه .....

خداوند این لطف رو به من کرد که تو رو سر راه من قرار داد

Arezoo

صبر کن عشق زمین گیر شود بعد برو

یا دل از دیدن تو سیر شود بعد برو

خنده کن گریه به زنجیر شود بعد برو

صبر کن عشق نمک گیر شود بعد برو

Arezoo

هیچ کس کاری به کار من نداشت

بودنم را هیچ کس باور نداشت

بنویسید بعد مرگم روی سنگ

با خطوطی سرد و زیبا و قشنگ

او که خوابیدست در این گور سرد

بودنش را هیچ کس باور نکرد

Arezoo

زندگی
زندگي، راز بزرگي است که در ما جاريست

زندگي فاصله آمدن و رفتن ماست

رود دنيا جاريست

زندگي ، آبتني کردن در اين رود است

وقت رفتن به همان عرياني که به هنگام ورود آمده ايم

دست ما در کف اين رود به دنبال چه مي گردد؟

هيچ!!!

زندگي ، وزن نگاهي است که در خاطره ها مي ماند

شايد اين حسرت بيهوده که بر دل داري

شعله گرمي اميد تو را ، خواهد کشت

زندگي درک همين اکنون است

زندگي شوق رسيدن به همان

فردايي است ، که نخواهد آمد

تو نه در ديروزي ، و نه در فردايي

ظرف امروز ، پر از بودن توست

شايد اين خنده که امروز ، دريغش کردي

آخرين فرصت همراهي با ، اميد است

زندگي ياد غريبي است که در سينه خاک ،

به جا مي ماند

زندگي ، سبزترين آيه ، در انديشه برگ

زندگي ، خاطر دريايي يک قطره ، در آرامش رود

زندگي ، حس شکوفايي يک مزرعه ، در باور بذر

زندگي ، باور درياست در انديشه ماهي ، در تنگ

زندگي ، ترجمه روشن خاک است ، در آيينه عشق

زندگي ، فهم نفهميدن هاست

زندگي ، پنجره اي باز، به دنياي وجود

تا که اين پنجره باز است ، جهاني با ماست

آسمان ، نور ، خدا ، عشق ، سعادت با ماست

فرصت بازي اين پنجره را دريابيم

در نبنديم به نور ، در نبنديم به آرامش پر مهر نسيم

پرده از ساحت دل برگيريم

رو به اين پنجره، با شوق، سلامي بکنيم

زندگي ، رسم پذيرايي از تقدير است

وزن خوشبختي من ، وزن رضايتمندي ست

زندگي ، شايد شعر پدرم بود که خواند

زندگي شايد آن لبخندي ست ، که دريغش کرديم

زندگي زمزمه پاک حيات ست ، ميان دو سکوت

زندگي ، خاطره آمدن و رفتن ماست

لحظه آمدن و رفتن ما ، تنهايي ست

من دلم مي خواهد

قدر اين خاطره رادريابيم

Arezoo

برای ...
نه ، حرفی نیست تا آن را بنویسم .

غمی نمانده تا آن رادر قلبم نهان کنم . اشکی نیست تا از ریزش آن جلوگیری کنم .

نه ، دوباره از نو می نویسم .

حرفی است برای نوشتم اما نمی دانم چگونه باید نوشت ؟!

غمی است سخت برالی نالیدن و اشکی است پنهان زیر پلکم !

دلم برای کسی تنگ است که هر گز ندیدمش و غصه هایش و تنهایی اش غم مرا دوچندان

می کند .

هر کجا هست خدایا به سلامت دارش.

Arezoo

اي خنده هاي تو شيرين تر از عسل!

وي اشتياق تو انگيزه ي غزل!

جاري ست مهر تو در جان عاشقان

حادث تر از ابد ، قادم تر از ازل

گريان و بي شکيب ، هر روز صبح و شب

ورد زبان ماست : الغوث! العجل!

عمري ست ندبه ها مانده ست بي جواب...

شايد نمي خري گفتار بي عمل!؟

عمرم تمام شد در حسرت وصال...

شايد ببينم ات با ديدن اجل

عهدي است بين من با انتظارتان:

تا ديدن شما ، هر هفته يک غزل!

Arezoo

آب آرزو نداشت به غیر از روان شدن

دریا غمی نداشت مگر آسمان شدن

می خواست بال و پر زدن از خویشتن قفس

چندانکه تن رها شدن از خویش و جان شدن

آهن به فکر تیغ شدن بود و برگزید

در رنجبونه های زمان امتحان شدن

تاوان آشیانه به دوشی نوشته داشت

همچون نسیم در چمن گل چمان شدن

آنانکه کینه ور به گروه بدی زدند

قصدی نداشتند به جز مهربان شدن

باران من ! گدایی هر قطره ی تو را

باید نخست در صف دریادلان شدن

با خاک آرزوی قدح گشتن است و بس

و آنگه برای جرعه ای از تو دهان شدن

Arezoo

خداوندا در این سالی که در پیش است

نمیدانم چه تقدیری مرا فرموده ای ، لیکن

در آغاز طلوع روشن سالی ، که می آید

کمک کن تا رها سازم زخود

من کوله بار یک هزار و سیصد و افسوس

هزار و سیصد و اندوه

خدایا مهربانم کن

تو چشمان مرا با نور خود بگشا

تو لبخند رضایت را عطایم کن

بفهمان زندگی زیباست

خداوندا ،تو راه سبز ایمان را نشانم ده

تو نیکی پیشه ام فرما

که راه حق صبورانه بپیمایم

رفیقا،مهربانا،عاشقم فرما

مرا در شط پر مهر گذشتت،شست و شویم ده

تو پاکم کن ،قرارم ده

کریما،دست های گرم و لبخندی ،عطایم کن

تو ای نزدیک تر از من به من

اینک مرا دریاب ،پناهم ده......

تو ای تدبیر بر هر روز و هر شامم

تو ای تدبیر بر هر روز و هر شامم

تو چرخاننده احوال این دنیا

بگردان حال من را سوی آن حالی که می دانی

تو راه مهرورزی را نشانم ده

خداوندا!برای مردمان خوب این وادی عطا فرما

هزار امید

هزار و سیصد و هشتاد بهروزی

هزار و سیصد و هشتاد و شش لبخند زیبا را

Arezoo

خورشید آوردم

و آبی از زلال چشمه های روشن جاری

تپش هایی برای قلب زیباتان

و نوری تا که روشن سازد این

تک سایه های سرد تنها را

هلا ای مردمان

خاکی برای سجده آوردم

و روحی از تبار لایزالی را

که این خاک سیاه مرده را، افلاکیش سازم

کنون یاد خدا آورده ام

باید فرو ریزی بساط این فریب، کهنه بت ها

هلا ای مهربانان

عشق آوردم

و مهری، تا بشوید، ریشه های تلخ نفرت را

شما را ساکنان این زمین و خاک تفدیده

گوارا بارش امید آوردم

بر این قفل گره خورده به لب هاتان

هزاران واژه آوردم

و آغوشی که راز خستگی را خوب می داند

برای نیمه شب ها و نگاه آسمانیتان

هزاران چشمک و ماهی، به رنگ نور آوردم

و تقدیم شمایان یک بغل امید

و فردایی که نام دیگر، دیروز و امروز است

سبدهایی پر از آرامش و احساس

و دستانی که می فهمد نوازش را

و چشمانی که خیسند از نگاهی گرم

و قلبی تا بفهمدمعنی دلدادگی ها را

در این جا هیچ کس آیا خریدار بساط مهربانی هست؟

هلا ای خاکیان، آه ای عزیزانم

کنون من نور آوردم

و لبخندی که گم شد در خم پس کوچه های دور این ایام

کنون پیدا نمودم، باز آوردم

تا که بنشانم، دوباره کنج لب هاتان

در این جا هیچ کس آیا دلش تنگ محبت نیست؟

ببینم هیچ کس آیا

برای قسمت خوشبختی اش با دیگری راضیست؟

بساط مهر ورزیتان مهیا

من برای سردی تنهایی در جمعتان، صد شعله آوردم

به جای بخشش یک سکه

آری من کنون آیین دل دادن بریتان هدیه آوردم

هال ای مردمان

در قلبتان جایی برای مهرورزی هست؟

و گر قلبی بخواهد بشکند

آیا کسی خواهد شنید این جا؟

برای درک با هم بودن آیا

فرصتی دارید؟

میان بهره مندی با سعادت، فرق بسیار است

شما را بهره مندان، من سعادت هدیه آوردم

میان این تلاطم های کم حاصل

شما را فرصت دل دادن آیا هست؟

نگاه عاشقانه، یادتان مانده؟

تبسم بر لبان خسته آیا اندکی باقیست؟

و چشمانی که نمناکند از یک اتفاق ساده و زیبا؟

عزیزانم چه شد دیگر

برای دیدن این دب اکبر،جست و جویی نیست

کسی شب ها به روی بام ها، از خوشه ی پروین نمی چیند

هلا ای آرزو مندان

به جز این آرزوی آرزو کردن

ببینم هیچ آیا آرزوی دیگری دارید؟

هلا ای زنذگان

اینک کمی هم زندگی باید

عزیزانم

شما را گوهری ارزنده خواهم داد

به جان لحظه ها سوگند

اندک فرصتی باقیست

که فردا جنس دیروز است

قسم بر رفته ی دیروز

کمی عاشق شوید امروز