*چند کلمه حرف حسابی*

libero

مخصوص آفتابگردانی های عزیز Wink

زيور به خود نبند که زيبا ببينمت****با ديگران نباش که تنها ببينمت****در اين بهار تازه گلها شکفته اند****لبخند عشق بزن که شکوفا ببينمت****يک جام نوش کردي و مشتاق ديدمت****جام دگر بنوش که شيدا ببينمت

moha1592002

زبونم از تشكر قاصره(غاصره)

صورتكه گريه رو پيدا نمي كنم.

بازم تشكر Crying or Very sad

libero

moha1592002, جان بسیار ممنونم از حسن نظر شما

قابل دوستان رو نداره Wink

Hamid

شعر (يا متن)ي كه در عكس اول درباره آفتابگردان بود، واقعا به دلم نشست آفرين

اين جنبه از آفتابگردان رو تا به حال در نظر نگرفته بودم Embarassed

libero, جان،
كارت عالي بود، بازم از اين كارا بكن Razz

libero

niyosha488

libero, جان دستت درد نکنه خيلي جالب بود مخصوصا اون شعر مهدي اخوان ثالث که معرکه بود آفرين

moha1592002

libero

Thank You So Much Wink

niyosha488

روزي مرد جواني وسط شهري ايستاده بود و ادعا مي كرد كه زيباترين قلب را در تمام آن منطقه دارد. جمعيت زيادي جمع شدند. قلب او كاملاً سالم بود و هيچ خدشه اي بر آن وارد نشده بود. پس همه تصديق كردند كه قلب او به راستي زيباترين قلبي است كه تاكنون ديده اند
مرد جوان، در كمال افتخار، با صدايي بلندتر به تعريف از قلب خود پرداخت. ناگهان پيرمردي جلو جمعيت آمد و گفت:اما قلب تو به زيبايي قلب من نيست؟
مرد جوان و بقيه جمعيت به قلب پيرمرد نگاه كردند. قلب او با قدرت تمام مي تپيد، اما پر از زخم بود. قسمتهايي از قلب او برداشته شده و تكه هايي جايگزين آنها شده بود؛ اما آنها به درستي جاهاي خالي را پر نكرده بودند و گوشه هايي دندانه دندانه در قلب او ديده مي شد.
در بعضي نقاط شيارهاي عميقي وجودداشت كه هيچ تكه اي آنها را پر نكرده بود. مردم با نگاهي خيره به او مي نگريستند و با خود فكر مي كردند كه اين پيرمرد چطور ادعا مي كند كه قلب زيباتري دارد.
مرد جوان به قلب پيرمرد اشاره كرد و خنديد و گفت:تو حتماً شوخي مي كني....قلبت را با قلب من مقايسه كن. قلب تو، تنها مشتي زخم و خراش و بريدگي است.؟
پيرمرد گفت:درست است، قلب تو سالم به نظر مي رسد، اما من هرگز قلبم را با قلب تو عوض نمي كنم. مي داني، هر زخمي نشانگر انساني است كه من عشقم را به او داده ام؛ من بخشي از قلبم را جدا كرده ام و به او بخشيده ام

libero

زیبا بود

باران!
اين طوفانها هنوز همه چيز را از من نگرفته اند ... هنوز چيزهايي براي من مانده است ... خيال نکن که آن حقيقي ترين هيچ گاه مجال ظهور بر پست ترين وادي را خواهد يافت ... گمان مبر که روزي اين چشمهاي رهگذر ، اين چشمهاي جستجوگر قانع ، توان راه يابي به آن گم شده را مي يابند ... باران کلام محبت کلامي نيست که اين قدر راحت ميان کوچه و بازار روان شود ...
باران ! من عزيزترين داراييم را جايي در انتهاي قلبم پنهان کرده ام ... جايي که هيچ کلمه اي به آنجا نخواهد رسيد ... جايي که هيچ دستي به آن جا راه نخواهد برد ... داراييم را نگاه مي دارم و هر چه طوفان ، هر چه باد ، هر چه موج بيايد من چيزي از دست نخواهم داد ... آنچه ماندني است خواهد ماند . خواهد ماند ...

باران ، تنها لحظات اندکي ، تنها ثانيه هاي کوتاهي ، به کوتاهي تمامي خوابهايي که ديدم و نيمه رهايم کردند ... کوتاه ... تنها ميان چشمهاي اندکي ...چيزي از آن اصل روان خواهد شد ... چيزي بي کلام ... سکوتي بي کلام ... در نگاهي کوتاه .. که عابري به عابر ديگر مي کرد ... عابري که غريبه بود ... عابري که رفت ... رفت براي آن که رفتن تمام داراييش بود ... براي آن که بايد مي رفت ... غريب ... غريبه ... مسافر ... مثل : ربوار ... يادت مي آيد باران آن شب را در آن غروب ، در آن ثانيه ها ، که تو به دنيا آمدي ، که اگر پسر بودي ربوار ... اگر دختر باران !
ربوار : رهگذر غريب ...مسافر غريب .... ربوار ...! ربوار ...! ربوار ...!

" مرا سفر به کجا مي برد ؟
کجا نشان قدم نا تمام خواهد ماند ...
کجاست جاي رسيدن ...؟"
مي گفت از تمامش تنها اين را دوست دارم ...که ... که ...
دستانت را بياور بالا از آن انتهاي قلبت داد بزن ... براي تمام روزها ... براي تمام شب ها ... داد بزن ...
داد بزن و بخواه : الهم .... رّد ... کل ... غريب ... رّد کل غريب ...

تلفن زده بود چيزهايي را يادم بياورد ... مسخره است اين چيزهايي که ما در تلفن مي گوييم ؟ شايد ... من هم داشتم مسخره اش مي کردم ... گفت يادت هست گفته ام چه بنويسي ؟ گفتم خوب . خوب يادم بود ... بعد اين همه سال . گفت : تو يادت هست که چه خواستي ؟ گفتي براي تو چه بنويسيم ؟ - هر چند که مي دانستيم که او وصي اين وصيت نخواهد بود - يادم نبود . چه مي خواست باشد خواسته هاي بچه گانه بچه هايي که امروز فکر مي کردند بزرگ شده اند . يادم نبود ... بايد امروز چيز خنده داري باشد نوشته هاي ننوشته سنگي بر گوري که ... يادم نبود ... بگو !

گفت :

داني که مردان مسافر کم شکيبند
هم در زمين هم آسمان ، هر جا غريبند ....

داني که در غربت سخن ها عاشقانه است
اين فصل را با من بخوان باقي فسانه است ...