یه شعر!!!!!!!

Raha

از دوست داشتن

امشب از آسمان دیده تو
روی شعرم ستاره میبارد
در سکوت سپید کاغذها
پنجه هایم جرقه میکارد
شعر دیوانه تب آلودم
شرمگین از شیار خواهشها
پیکرش را دوباره می سوزد
عطش جاودان آتشها
آری آغاز دوست داشتن است

]

گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست
از سیاهی چرا حذر کردن
شب پر از قطره های الماس است
آنچه از شب به جای می ماند
عطر سکر آور گل یاس است

آه بگذار گم شوم در تو
کس نیابد ز من نشانه من
روح سوزان آه مرطوب من
بوزد بر تن ترانه من
آه بگذار زین دریچه باز
خفته در پرنیان رویا ها
با پر روشنی سفر گیرم
بگذرم از حصار دنیاها
دانی از زندگی چه میخواهم
من تو باشم ‚ تو ‚ پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره بود
بار دیگر تو بار دیگر تو
آنچه در من نهفته دریاییست
کی توان نهفتنم باشد
با تو زین سهمگین طوفانی
کاش یارای گفتنم باشد
بس که لبریزم از تو می خواهم
بدوم در میان صحراها
سر بکوبم به سنگ کوهستان
تن بکوبم به موج دریا ها
بس که لبریزم از تو می خواهم
چون غباری ز خود فرو ریزم
زیر پای تو سر نهم آرام
به سبک سایه تو آویزم

آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه نا پیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

niyosha488

او ، روشني و گرمي بازار وجود است .
در سينه من نيز ، دلي گرم تر از اوست .
او يك سرآسوده به بالين ننهادست
من نيز به سر مي دوم اندر طلب دوست .

ما هردو ، در اين صبح طربناك بهاري
از خلوت و خاموشي شب ، پا به فراريم
ما هر دو ، در آغوش پر از مهر طبيعت
با ديده جان ، محو تماشاي بهاريم .

ما ، آتش افتاده به نيزار ملاليم ،
ما عاشق نوريم و سروريم و صفاييم ،
بگذار كه – سرمست و غزل خوان – من و خورشيد :
بالي بگشاييم و به سوي تو بياييم .

sooraty

اينا رو بخونيد نظر بديد ممنون ميشم بگيد كجاهاش اشكال داره

دريا رهايم كن ز غم هاي زمانه ..... از ناله هاي صبح دم دردِ شبانه
دلگير تر از ماه پشت ابر هايم ..... زين رو صدايت مي كنم من عاشقانه
.........................................................................................
دريا چه مي شود تورا آنگه كه مستي . . . . آنگه كه عهد از مرد قايقران شكستي

sooraty

چند وقت پيش من يه داستاني نوشتم اسمش اين بود " جسمم نشسته پشت ميله حسرت دلم كجاست ؟ " امروز داشتم ورق ميزدم دفترمو چشمم افتاتد به همون داستان اين چندتا بيت رو بعد از خوندش نوشتم :

جسمم نشسته پشت ميله حسرت دلم كجاست ؟

از تنگ ناي ساكت قلبم
نوري رميده و آرام ميرود

شوق رسيدن و آغوش باز او
در سينه مانده و ناكام، مي رود

( فصل ميخوره )

درد دلتنگي به قلبم موج موج
مي زند با نعره شلاقي ز خشم

مي رود آرام تا گرماي او
شعله هاي اشك خشكاند به چشم

* فصل خوردن تو داستان نويسي يعني گذشتن زمان ، يعني با قرار دادن فصل تو نوشته بخوايم گذشتن زماني رو بدون توصيف با جمله اضافه نشونش بديم . توي داستان نويسي با شعر براي نشون دادن فصل خوردن از يك مربع كوچيك استفاده مي كنند .

niyosha488

ابر ها

بی غرور و بی هدف

اسیر دست باد

همیشه تو آسمون به این بزگی

به این طرف و اون طرف کشیده میشن

کسی چه میدونه

شاید زنده باشن

شاید هم نه

شاید اون ها هم مثل من و تو فکر کنن !

راستی تو فکر میکنی ؟

خودت رو نگیر !

فکر کردن که افتخار نیست !

مهم اینه که به چی فکر کنی ...

______________________________________________
آفرين

جناب sooraty, خيلي جالب بود Mr. Green

libero

pesi

اين شعر از داداشم

آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا عاقل كند كاري كه باز آيد به كنعان غم مخور

اينم يه شعر قشنگ از دوستم
كوچه ها تنگ تر از تنگي گورستان است ... ... ... شهر دل خسته پر از بوي تن شيطان است
آنكه آغوش تو را با تن خود پر ميكرد ... ... ... ... دشنه اي تيز به پيراهن او پنهان است

اين چه نيرنگ كثيفيست خدا نشناسان ... ... ... باز هم بر سر نيزه ورقي قرآن است
بيخود آزار مده نسل شقايق ها را ... ... ... ... ... اين تباريست كه از نسل خودي بيجان است

اي مترسك به چه كاري تو مگر مي آيي ؟ ... ... ... حسرت مزرعه ها بوي نمي باران است
... ... ... ... 8)
به دليل اينكه اجازه ازش نگرفتم باقي شعر رو بعد از اجازه گرفتن (( اگه بده Laughing

)) ميزارم واستون
همچنين شعراي ديگش Mr. Green

pesi

اينم از يه شعر يزدي خنده به تمام معنا

"" با ترجمه ""

بر باد نده اقده اين زلف شل افته
bar baad nade eghade in zolfe sholoftah

بيزار كه بر بشن ملت يخوده شل افته
beyzar ke bar bashne molet yakhodah shol oftah

اون بي پيري رو كه رقيبوم شده امشو
oon bi piari ro ke raghibom shoda emshoy

زنجير مزنم اقه توو فرقش كه پس افته
zanjir mezanam egha too farghesh ke pasofta

niyosha488

pesi, جان دستت درد مخصوصاٌ اون شعرهاي يزدي خيلي جالبه من چمد تا دوست يزدي دارم برا همين يزديها رو دوست دارم زبون قشنگي دارن مخصوصاٌ تلفظ (ق) خيلي جالبي دارن Mr. Green

pesi

خواهش ميكنم قابلي نداشت Laughing

اينم يه شعر ديگه كه قشنگه

بس كه ماندم به غريبي وطن از يادم رفت!

بس كه خاموش نشستم سخن از يادم رفت!

بس نخوردم شكمي سير در اين قحط غذا

پاك سوراخ گشاد دهن از يادم رفت!

بس كه گشتم به جهان لخت به جدم سوگند

شكل تنبان و كت و پيرهن از يادم رفت!

بس که از دست تو در خانه نشستم ای دوست

گردش گلشن و سیر چمن از یادم رفت!

بس كه از يار جفا پيشه كتك ها خوردم

عشق بازي و شراب كهن از يادم رفت!

خواستم تا كه بميرم شوم آسوده ز رنج

سدر و كافور خريدم كفن از يادم رفت!!!

اگه خوشتون مياد از ايجور شعرا زياد بلدم
ايا بزارم يا نه ؟؟؟

نظر بدين